بازنمایی ادراکات و تجارب زیسته معلمان از آسیب‌های احتمالی ناشی از اجرای برنامه ارزشیابی توصیفی در مدارس ابتدایی

کیفیت نظام ارزشیابی پیشرفت تحصیلی، از مهم‌ترین ویژگی‌هایی است که در تعالی یا تباهی فرد و جامعه تأثیرگذار است. نگرش مثبت یا منفی عوامل انسانی تأثیرگذار بر فرایند یاددهی - یادگیری، می‌تواند نقش تعیین‌کننده‌ای در کیفیت اجرای آن داشته ‌باشد. پژوهش حاضر، با هدف بازنمایی ادراکات معلمان در خصوص آسیب‌های اجرای طرح ارزشیابی توصیفی به‌انجام ‌رسید. سعی‌گردید تا با استفاده از رویکرد تفسیرگرایانه به بازسازی معنایی ادراک معلمان از آسیب‌های احتمالی برنامه ارزشیابی‌توصیفی پرداخته و نشان داده ‌شود که این مشارکت‌کنندگان، چه درک و ارزیابی، نسبت به آسیب‌های احتمالی دارند. به‌منظور گردآوری داده‌ها از مصاحبه نیمه‌ساختارمند استفاده‌شد. با استفاده از نمونه‌گیری هدفمند و راهبرد زنجیره‌ای، پس از 23 مصاحبه، اشباع داده‌ها حاصل‌شد. برای بررسی ویژگی‌های فنی پژوهش، مبتنی بر دیدگاه تلفیقی، از ملاک‌های چندگانه بهره‌گرفته‌شد. تحلیل عمیق تجربه‌زیسته معلمان، موجب شناسایی و دسته‌بندی شش آسیب احتمالی برای دانش‌آموزان نظیر «پرورش نامطلوب دانش‌آموزان با سطح سواد ناکافی»؛ «پرورش نامطلوب دانش‌آموزان بی‌انگیزه نسبت به پیشرفت تحصیلی» و شش آسیب احتمالی برای معلمان نظیر «کاهش شوق معلمان به فعالیت‌های آموزشی»؛ «افت جایگاه معلمان در مدرسه»، گردید. یافته‌ها نشان‌داد که معلمان مورد مطالعه، آسیب‌های متعدد و متفاوتی را از اثرات اجرای ارزشیابی توصیفی، تجربه‌‌کرده‌اند و در مجموع با چالش‌های مضاعفی در فرایند یاددهی‌ـ‌ ‌‌یادگیری روبرو هستند.