تحلیل معنا شناختی کنیه های حیوانات در زبان عربی

گستردگی واژگانی زبان عربی که توسع معنایی را نیز در پی دارد، به شکل‌های مختلفی ظهور می‌کند و کاربرد کنیه یکی از آن‌هاست. عرب‌ها «عَلَم» را به سه شکل اسم، لقب و کنیه به کار برده و در مواردی به جای اسم یا لقب، به دلایل بلاغی و یا معنا شناختی، از کنیه استفاده می‌کردند. به تدریج این کاربرد گسترش یافته و به حوزة حیوانات، امور و اشیاء نیز کشیده شده است. معرفی و تحلیل کنیه­های حیوانات، می‌تواند سبب درک درست متون عربی و ترجمة دقیق آنها شود و اصولی معنا شناختی در زمینة وضع کنیة حیوانات به دست دهد. مبحث کنیه به عنوان یکی از مباحث علم صرف مطرح گردیده و آثار خاصی در موضوع کنیه­های انسان‌ها به رشتة تحریر در آمده، اما دغدغة مقالة حاضر پر نمودن خلأ موجود در بررسی کنیه­های حیوانات و دلایل معنا شناختی آن است که با روش تحلیلی- توصیفی صورت گرفته و در پی اثبات این مطلب است که وضع کنیه‌ها در زبان عربی دارای دلایل معنا شناختی خاصی از قبیل اشاره به روابط سببی، ایجادی، اصالت، تلازم، باورها و معتقدات عامه، اسطوره‌ها و ... است.