تعیین دُز مناسب پرتوهای گاما برای ایجاد موتاسیون در ریزنمونه‌های موز

موز متعلق به خانواده Musaceae و جنس Musa، از جمله گیاهان بومی منطقه گرمسیری و نیمه گرمسیری است. در سالهای اخیر تلاش زیادی برای گسترش کشت این گیاه در کشور صورت گرفته است. اغلب گونه‌های مورد استفاده در ایران از نوع کاوندیش و گراندناین می‌باشند که دارای ارتفاع نسبتاً زیاد (2 تا 4 متر) هستند. این کار پژوهشی، به منظور تعیین دز مناسب پرتوهای گاما برای ایجاد موتاسیون در نوک ساقه گیاه موز از طریق کشت بافت انجام گرفته است. نوک ساقه گیاه تحت تاثیر هشت تیمار، شامل مقادیر مختلف پرتوهای گاما یعنی صفر، 10، 15، 20، 25، 35، 45 و 60 گری قرار گرفت. یک طرح کاملاً تصادفی با شش تکرار به اجرا در آمد. پس از تیمار کردن، ویژگیهای مختلفی از جمله تعداد گیاه باقیمانده، تعداد برگ، ارتفاع و وزن گیاه تر اندازه‌گیری شد. سپس با استفاده از نرم افزارهای SAS و MSTAT، داده‌ها مورد تجزیه واریانس و مقایسه میانگین قرار گرفتند. پس از تجزیه و تحلیل داده‌ها مشخص شد که دزهای 25 تا 40 گری برای ایجاد موتاسیون در نوک ساقه گیاه موز مناسب است. همچنین تجزیه پروپیت نشان داد که دز 39.8  گری نقطه LD50 (50 درصد کشندگی) می‌باشد.