رابطه ی شیوه های فرزندپروری، دینداری و هوش هیجانی با آمادگی به اعتیاد در دانش آموزان دبیرستانی

م مقدمه هدف این پژوهش بررسی رابطه‌ی بین شیوه‌های فرزندپروری سهل‌گیر، مستبد و قاطع، هوش هیجانی و دینداری با آمادگی به اعتیاد در دانش‌آموزان دبیرستان‌های شهر اهواز بود. روش‌ کار: نمونه‌ی این پژوهش همبستگی شامل 262 نفر از دانش‌آموزان دبیرستان‌های شهر اهواز می‌باشد که به روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند. ابزار این پژوهش شامل پرسش‌نامه‌ی شیوه‌های فرزندپروری بامریند، مقیاس دینداری آرین، هوش هیجانی شاته و مقیاس آمادگی به اعتیاد زرگر می‌باشد. داده‌ها با آمار توصیفی و تحلیل رگرسیون، تحلیل شدند.  یافته‌ ها: نتایج نشان داد که بین شیوه‌های فرزندپروری سهل‌گیر، مستبد و قاطع، هوش هیجانی و دینداری با آمادگی فعال به اعتیاد و بین روش مستبد، دینداری و هوش هیجانی با آمادگی منفعل برای اعتیاد، ، رابطه‌ی معنی‌دار وجود دارد (001/0=P). هم‌چنین بین روش سهل‌گیر و قاطع با آمادگی منفعل برای اعتیاد، ارتباطی مشاهده نشد. تجزیه و تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد که از بین متغیرهای پژوهش به ترتیب دینداری، روش سهل‌گیر، هوش هیجانی، روش مستبد و روش قاطع، پیش‌بینی‌کننده‌های معنی‌داری برای آمادگی فعال برای اعتیاد می‌باشند و حدود 39 درصد از واریانس آن را تبیین می‌کند. به علاوه، روش مستبد و دینداری، پیش‌بینی‌کننده‌ها‌ی معنی‌داری برای آمادگی منفعل برای اعتیاد می‌باشند و حدود 11 درصد از واریانس آن را تبیین می‌کند. نتیجه‌ گیری: به نظر می‌رسد کهشیوه‌ی فرزندپروری قاطع، دینداری و هوش هیجانی در کاهش آمادگی‌ به اعتیاد در دانش‌آموزان، موثر است.