طراحی بهینه لرزه‌ای سازه‌های برشی بر اساس عملکرد با استفاده از روش زمان دوام

در پژوهش حاضر، قابلیت کاربرد روش زمان دوام در طراحی بهینه‌ی سازه‌ها براساس عملکرد به کمک تئوری تغییرشکل یکنواخت ارزیابی شده است. ابتدا سازه‌های برشی تحت مجموعه‌ی رکوردهای معرف یک سطح خطر لرزه‌یی، با استفاده از تحلیل تاریخچه‌ی زمانی و براساس تئوری تغییرشکل‌های یکنواخت، بهینه شده است. نتایج نشان می‌دهد که بهینه بودن سازه در یک سطح خطر لرزه‌یی، الزاماً منجر به رفتار مناسب سازه در سایر سطوح نمی‌شود. سپس با اعمال یک پروسه‌ی سعی و خطا، عملکرد سازه در سطوح مختلف تا حدی بهبود بخشیده شد. با توجه به زمان‌بر بودن فرایند ذکر شده، از روش زمان دوام برای یافتن سازه‌ی بهینه در سطوح مختلف لرزه‌یی استفاده شد. نتایج به‌دست آمده از روش زمان دوام، تطابق مناسبی با نتایج حاصل از مجموعه‌ی رکوردها نشان می‌دهد. در انتها، یک روش مؤثر ارائه شده است که به کمک آن عملکرد سازه در تمامی سطوح خطر به طور هم‌زمان بهبود می‌یابد.