معماری مسیریابی - طراحی فرآیندِ مسیریابی در معماریِ بناهای درمانی-

چگونگی مسیریابیِ افراد در یک محیط ناآشنا و پیچیده، مسئله‌ی چالش‌برانگیزی است که محققانِ بسیاری را از دهه‌ی 70 میلادی تاکنون به‌خود مشغول ساخته است. پژوهشگران علوم شناختی و محیطی معتقدند توانایی افراد در ادراکِ محیط و یافتنِ مسیر از هم متفاوت است؛ حال محیطِ یک ساختمان چگونه می‌تواند پاسخگوی نیازهای مختلفِ همه‌ی کاربران در مسیریابی باشد؟ در بیمارستان-ها با توجه به تحلیل رفتنِ منابع فیزیکی و شناختیِ کاربران در اثر بیماری و یا بیمارداری، کاهش دقتِ ناشی از اضطراب و همچنین پیچیدگی فضا، مسئله بغرنج‌تر می‌گردد. ازاین‌رو در این مطالعه به بررسی نقشِ دانش و هنرِ معماری، در تسهیلِ فرآیند مسیریابیِ افراد در بیمارستان‌ها پرداخته شده‌است؛ که با هدفِ ارائه‌ی رهیافتی در ارتقاء کیفیتِ محیط‌های درمانیِ کشور، و به روشِ توصیفی-تحلیلی به انجام رسیده است. یافته‌های این مطالعه دردو فصلِ مبانی نظری و مبانی طراحی مسیریابی ساختاردهی و ارائه شده‌است؛ که در مبانیِ نظری به بررسی مفهوم و قابلیت مسیریابی در افراد مختلف، مؤلفه‌های مسیریابی و راهکارهای "راه‌نَمایی" به کاربرانِ بیمارستان و در فصلِ مبانی طراحی، راهبردهای طراحی، نقشِ معماری و نقشِ مؤلفه‌های اطلاعاتی تشریح؛ و نهایتاً فرایندی جهتِ طراحی مسیریابی در بیمارستان‌ها پیشنهاد شده‌است. کاربستِ یافته‌های این مطالعه، علاوه بر تسهیلِ مسیریابی افراد در بیمارستان‌ها، می‌تواند سبب بهبودِ ایمنی، کارآیی عملکردی و رضایتمندی کاربران گردد.