پرورش توانایی طراحیِ طراحان مبتدی معماری* طراحی، کاربست و آزمون یک محیط یادگیری سازنده‌گرا

چکیده هدف تحقیق حاضر، طراحی، کاربست و آزمون راهکاری تربیتی برای پرورش توانایی طراحی دانشجویان مبتدی معماری است. این راهکار تربیتی، یک محیط یادگیری است که محصول یک طراحی آموزشی سازنده‌گرا، و متضمن دلالت‌های تربیتی یک مدل توصیفی رشد توانایی طراحی است. کانون توجه این محیط، اشتغال دانشجویان به تکالیف اصیل و واقعی مسئله‌گشایی طراحی معماری است که توسط رویارویی ساختار‌یافته و روایت‌گرانه با پیشینه‌های ذیربط معماری پشتیبانی می‌شوند. همچنین، بهره‌گیری از منابع اطلاعات و ابزارهایی به مسئله‌گشایی طراحی دانشجویان مبتدی کمک می‌کنند. مربیان نیز از طریق فعالیت‌های آموزشی سرمشق شدن، راهنمایی/ راهبری و حمایت/ مراقبت فعالیت‌های مسئله‌گشایی دانشجویان را پشتیبانی می‌کنند. آزمون کاربست این محیط با استفاده از یک طرح تحقیق شبه­آزمایشی پیش‌آزمون- پس آزمون با گروه گواه انجام شد. داده‌های تحقیق با استفاده از روش سنجش عملکردی و از طریق تعیین رتبه­های فراورده­های طراحی دانشجویان توسط هیئت داوران مجرب گردآوری شدند. یافته‌های تحقیق نشان می‌دهند که محیط یادگیری سازنده‌گرای طراحی معماری رشد توانایی طراحی دانشجویان مبتدی را تسهیل می‌کند و خلاقیت طراحی ایشان را بهبود می‌بخشد. نتایج تحقیق مؤید تأثیر مثبت کسب دانش رویدادی طراحی و توسعه طرحواره‌های طراحی در رشد توانایی طراحی طراحان مبتدی است؛ همچنین، نشان‌دهنده توفیق رویکرد طراحی آموزشی سازنده‌گرا در توسعه روش‌های آموزشی معماری است.