پیش‌بینی کیفیت زندگی کاری بر اساس ابعاد عدالت سازمانی در پرستاران بیمارستان‌های شیراز

پیش‌زمینه و هدف: منابع انسانی ستون فقرات هر نظام سلامت محسوب می­شوند و وجود کیفیت زندگی کاری مطلوب در سازمان‌های بهداشتی عامل بسیار مهمی جهت حفظ و نگهداری کارکنان با انگیزه، ماهر و با کیفیت می­باشد. لذا هدف پژوهش حاضر پیش­بینی کیفیت زندگی کاری پرستاران از طریق عدالت سازمانی و ابعاد آن بود. مواد و روش­ کار: پژوهش حاضر، پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه پرستاران بیمارستان­های شیراز بودند که در سال 1395 در این بیمارستان­ها مشغول به خدمت بودند. نمونه پژوهش حاضر شامل 192 پرستار، که به شیوه­ی تصادفی چندمرحله‌ای انتخاب گردیدند. پس از انتخاب نمونه پرسشنامه عدالت سازمانی و پرسشنامه­ی کیفیت زندگی کاری والتون (1973) در بین پرستاران توزیع گردید. تحلیل داده­ها با روش همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه انجام شد. یافته­ ها: نتایج نشان داد که کیفیت زندگی با تمامی ابعاد عدالت سازمانی شامل عدالت توزیعی (71/0r=)، رویه­ای (30/0r=) و مراوده­ای (24/0r=) رابطه مثبت معنی‌دار دارد. همچنین از بین ابعاد عدالت سازمانی، عدالت توزیعی 50 درصد از تغییرات کیفیت زندگی پرستاران را تبیین نمود. بحث و نتیجه گیری: یافته ­های پژوهش حاضر گویای تأثیر عدالت سازمانی توزیعی بر کیفیت زندگی کاری پرستاران می­باشد. لذا به مسئولین بیمارستان­ها توصیه می­گردد، شرایط برقراری عدالت سازمان به‌ویژه عدالت توزیعی را در بیمارستان برقرار سازند.