بررسی پایداری ویتامین ‏‎e‎‏ در نمونه های پلاسمایی به کمک ‏‎hplc‎‏

ویتامین ‏‎e‎‏ یک ویتامین محلول در چربی است که در اوایل این قرن طی مطالعات تولید مثل حیوانات کشف شد. این ویتامین به دلیل اثر آنتی اکسیدانی خود دارای نقش گسترده ی در بدن انسان و حیوانات است. در سالهای اخیر توجه به اثرات ویتامین ‏‎e‎‏ به ویژه نقش پیشگیری کننده آن از سرطان، افزایش یافته است. مساله پایداری ویتامین ‏‎e‎‏ به در نمونه های بیولوژیکی خصوصا پلاسما که برای مدت طولانی نگهداری می شوند و گاهی سالها بعد از نظر وجود عوامل سرطانزا و یا پیشگیری کننده از سرطان مورد بررسی قرار می گیرند، حائز اهمیت است. برای بررسی پایداری ویتامین ‏‎e‎‏ نیاز به تعیین مقدار کمی آن در نمونه های پلاسمایی وجود دارد. یکی از روشهای متداول و بسیار مناسب برای آنالیز ویتامین ‏‎e‎‏، ‏‎hplc‎‏ است. در این پایان نامه سعی شده است که پایداری ویتامین ‏‎e‎‏ در نمونه های پلاسمایی به کمک دستگاه ‏‎hplc‎‏ مورد بررسی قرار گیرد. به این منظور ابتدا به وسیله هشت رقم متفاوت از ویتامین ‏‎e‎‏ در آلبومین، منحنی کالیبراسیون رسم گردید. سپس محلول ویتامین ‏‎e‎‏ در چهار غلظت متفاوت در آلومین تهیه گردید. این محلول ها به دو قسمت تقسیم شدند. یک قسمت در دمای ‏‎0c‎‏ و قسمت دیگر در دمای ‏‎4c‎‏ قرار داده شد. به فواصل زمانی دو هفته از نمونه های مربوط به هر دو دما برداشته می شد و استخراج و آنالیز کمی توسط ‏‎hplc‎‏ انجام می گردید. پس از آن شش نمونه پلاسما از افراد سالم نرمال تهیه گردید و در دمای ‏‎0c‎‏ قرار داده شد. به فواصل زمانی دو هفته، این نمونه های استخراج گردیدند و غلظت ویتامین ‏‎e‎‏ آنها با توجه به سطح زیر منحنی مورد بررسی قرار گرفت. در پایان مشخص شد که ویتامین ‏‎e‎‏ در نمونه های آلبومین و پلاسما که در شرایط فوق قرار داشتند، حداقل به مدت 4 ماه پایدار است.