تدوین مدل روابط خودکارآمدی ، حمایت اجتماعی و خوشبینی در پیش بینی کنندگی بهزیستی ذهنی دانشجویان

هدف از انجام پژوهش حاضر ، تدوین مدل روابط خودکارآمدی ، حمایت اجتماعی و خوشبینی در پیش بینی کنندگی بهزیستی ذهنی دانشجویان بوده است . در این پژوهش تعداد 293 نفر از دانشجویان دانشکده روانشناسی دانشگاه علامه طباطبایی در سه مقطع کارشناسی ، کارشناسی ارشد و دکتری در سال تحصیلی 87-88 شرکت داشتند .روش نمونه گیری ،نمونه گیری تصادفی طبقه ایی بوده است . برای جمع آوری اطلاعات مربوط به متغیر های پژوهش از پرسشنامه های خودکار آمدی شرر ، پرسشنامه خوشبینی هیجانی (poso-e) ، پرسشنامه حمایت اجتماعی (ssqt)& (ssqs) ، پرسشنامه شادکامی آکسفورد (فرم کوتاه) ، پرسشنامه نشانگان خلق و اضطراب (masq) استفاده شد . برای تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل مسیر به کمک نرم افزار لیزرل lisrel اثرات مستقیم و غیر مستقیم و اثرات کلی مولفه های خودکارآمدی ، حمایت اجتماعی و خوشبینی بر بهزیستی ذهنی مورد بررسی قرار گرفت .نتایج به دست آمده در این پژوهش در قالب دو مدل بیان شد . در مدل اول ( بدون اعمال خطای اندازه گیری ) نتایج بیانگر آن است که خود کارآمدی و خوشبینی و حمایت اجتماعی مطلوب بر شادکامی اثر معنادار دارند . همچنین متغیر های خودکارآمدی و خوشبینی برشادکامی اثر مستقیم و معنادار نشان دادند . در مدل دوم ( بعد از اعمال خطای اندازه گیری ) نتایج بیانگر آن است که متغیر های خودکارآمدی و خوشبینی بر بهزیستی ذهنی اثر مستقیم ومعنادار دارند . همچنین متغیر های خودکارآمدی ، خوشبینی و حمایت اجتماعی در تعاملات اثرات کلی معناداری بر بهزیستی ذهنی دانشجویان داشتند