بررسی تحلیلی اثربخشی حسابرسی داخلی در بانک های ایران

بحث و عملکرد سازمانی یکی از وظایف مهم و اصلی مدیریت عالی یک سازمان محسوب می شود. جهت تحقق این وظیفه مهم و کلیدی سازمانها واحدی را زیر نظر مستقیم مدیر عامل سازماندهی می کنند که به عنوان عیون (چشم ها) مدیرعامل عمل کرده و با نظارت کامل بر عملکرد سازمان در واحدهای اجرایی و ستادی، تصویری شفاف از سازمان را با توجه به همه فراز و نشیب ها، موفقیت ها و عدم پیشرفت ها و حتی الامکان نقاط ضعف جهت تصمیم گیری بهنگام مدیریت عالی سازمان منعکس کند. واحدی که چنین وظیفه سنگین و حساسی را بر عهده دارد زمانی موفق خواهد بود که مجموعه تصمیم گیری های مدیریتی اثربخش باشد. در این تحقیق سعی برآن بوده است که از طریق آزمون هفت فرضیه که به نوعی شاخص های اثربخشی حسابرسی داخلی در بانک های ایران را شکل می دهد، اثربخشی حسابرسی داخلی بانک ها را مورد آزمون قرار داد. تحقیق حاضر ابتدا با استفاده از متون و ادبیات حسابرسی داخلی، استاندارد های حسابرسی، تفسیرهای منتشر شده توسط انجمن های تخصصی مانند کمیته بازل، با لحاظ نمودن شرایط محیطی ایران و با صلاحدید استادان محترم راهنما و مشاور، در نهایت هفت حوزه برای سنجش اثربخشی حسابرسی داخلی مورد آزمون قرار گرفت. که عبارتند از: جایگاه سازمانی مناسب، استقلال و بی طرفی حسابرسی داخلی، تعریف روشن هدف های حسابرسی داخلی، شناخت کافی مدیران از نقش و اهمیت حسابرسی داخلی، وجود پشتوانه اجرایی کافی برای پیگیری گزارش های حسابرسی داخلی، سنجش مهارت حسابرسان داخلی و در نهایت به روز بودن روش های رسیدگی. اطلاعات لازم جهت تحقق بخشیدن به اهداف تحقیق از طریق پرسشنامه کتبی جمع آوری شد. جامعه آماری پژوهش متشکل از مدیران عامل و کارمندان ارشد از معاون و سرپرست و کسانی که در بانک ها اعم از بانک های دولتی و خصوصی ایران امر حسابرسی داخلی را بر عهده دارند، می باشد. فرضیه های تحقیق از یک فرضیه اصلی و هفت فرضیه فرعی تشکیل شده است. نتایج آزمون این فرضیه ها که با استفاده از آزمون t-test در سطح 0/05 انجام شد. نشان داد که در سطح اطمینان 95 درصد میانگین جامعه، تقریباً 84 درصد پرسشنامه ها برگشت داده شده و براساس آن، واحد مذکور از اثربخشی مناسبی برخوردار می باشد.