استفاده از سوپرجاذب آب در بیوفیلتراسیون هوای آلوده به مواد آلی

بیوفیلتر نوعی بیوراکتور با بستر ثابت می باشد که بر روی ذرات این بستر بیوفیلم تشکیل شده است. مواد آلاینده با عبور از میان این بستر جذب بیوفیلم شده و توسط میکروارگانیسم ها مصرف می شوند. یکی از مهمترین عوامل موثر در بیوفیلتراسیون، تأمین رطوبت بستر است که تأثیر زیادی بر عملکرد و کارایی آن دارد. در این راستا از دو روش آب زنی مستقیم به بستر و رطوبت زنی هوای ورودی استفاده می شود که هر کدام پیچیدگی ها و مشکلات خاص خود را دارد. در این پژوهش استفاده از سوپرجاذب های آب برای تأمین و حفظ رطوبت بستر مورد بررسی قرار گرفت. دو بیوفیلتر یکی با بستر پرلیت و دیگری مخلوطی از پرلیت و سوپرجاذب نوع a200 مورد مقایسه قرار گرفتند. این سوپرجاذب در دسته پلیمرهای پلی اکریل آمید آنیونیک قرار دارد. درصد وزنی سوپرجاذب خشک در بستر % 2/3 بود. به عنوان نمونه ای از آلاینده های آلی از نرمال هگزان استفاده شد. نتایج نشان داد که استفاده از سوپرجاذب در بستر بیوفیلتر، عملکرد آن را به طور چشمگیر بهبود داده و تأثیر بسزایی در تأمین رطوبت بهینه بستر داشته است. در مراحل بعدی آزمایش ها، تأثیر دبی هوای ورودی و غلظت آلاینده بر عملکرد بیوفیلتر حاوی سوپرجاذب مورد بررسی قرار گرفت.