سنجش آسیب پذیری کشاورزان گندم کار در زمان خشکسالی در استان کرمانشاه

چکیده وقوع خشکسالی های اخیردرایران وشدت خسارات وارده، بیانگر ادامه آسیب پذیری در میان کشاورزان است. درحال حاضرمدیریت خشکسالی درکشورما، برمبنای مدیریت بحران صورت می گیرد ولذا کمترین توجه به کاهش اثرات وآمادگی در برابر خشکسالی شده است. با توجه به اهمیت موضوع، هدف از این مطالعه سنجش آسیب پذیری خشکسالی دربین 370 کشاورز گندم کار از سه منطقه با شدت های خشکسالی بسیارشدید، فوق العاده شدید وبحرانی در استان کرمانشاه بود. در این مطالعه از روش پیمایشی استفاده شد و داده ها از 370 کشاورز گندم کار با استفاده از روش نمونه گیری طبقه بندی چند مرحله ای جمع آوری گردید. به منظور جمع آوری داده ها از مصاحبه ی حضوری باکشاورزانی که خشکسالی سال های 88-1386 را تجربه کرده بودند، بهره گرفته شد. پس از مرور ادبیات و مطالعات مقدماتی، شاخص های اجتماعی- اقتصادی آسیب پذیری استخراج شدند . برای سنجش آسیب پذیری اجتماعی- اقتصادی کشاورزان گندم کار از فرمول می بار ووالدز (2005) استفاده شد. یافته های پژوهش حاکی از آن است که آسیب پذیری کشاورزان تحت تاثیر عوامل اقتصادی، اجتماعی– فرهنگی، روانشناختی، فنی وزیرساختی قرار دارد. همچنین نتایج نشان داد که کشاورزان گندم کاردرشهرستان سرپل ذهاب بیشترین ضریب آسیب پذیری وکشاورزان گندم کار در شهرستان کرمانشاه دارای کمترین ضریب آسیب پذیری می باشند. دستاوردهای این مطالعه می تواند مسوولان مدیریت خشکسالی استان کرمانشاه را درتخصیص اعتبارات با توجه به میزان آسیب پذیری مناطق یاری برساند.