استفاده از پلاستیک های ترموست در کامپوزیت های حاوی سیمان

امروزه مدیریت زباله های پلاستیکی یکی از دغدغه های اساسی زیست محیطی در جهان است. بطور کلی پلاستیک ها به نوع تقسیم می شوند. نوع اول ترموپلاستیک نامیده می شوند که قابلیت ذوب شدن داشته و در صنعت بازیافت پلاستیک می توان آنها را بازیافت کرد. نوع دوم ترموست نامیده می شوند که قابلیت ذوب شدن ندارند. در حال حاضر زباله های پلاستیکی ترموست را یا می سوزانند و یا دفن می کنند. بنابراین هر دو این روش ها باعث آلودگی محیط زیست می شوند. در این مطالعه سعی شد تا از پلاستیک های ترموست به عنوان مصالح دانه ای برای تولید بتن سبک استفاده شود. هدف نهایی این مطالعه یافتن نسبت اختلاط مناسب مواد برای تولید بتنی، با کمترین چگالی و دارای مقاومت فشاری قابل قبول، مطابق با استاندارد astm c129-05 نوع دو بود. آزمایش های تجربی برای رسیدن به الزامات استاندارد طراحی و اجرا شد. سیمان، پودر آلومینیوم، آب، پلاستیک ترموست، دوده سیلیس، خاکستر پوسته برنج و فوق روان کننده موادی بودند که در این تحقیق استفاده شدند. نتایج آزمایش ها نشان داد که با افزایش نسبت وزنی پلاستیک ترموست در بتن، از مقاومت فشاری، چگالی و سرعت امواج التراسونیک در آن کاسته و بر خلل و فرج و جذب آب آن افزوده می شود. بررسی بافت بتن توسط میکروسکوپ الکترونی روبشی نشان داد که با افزایش نسبت وزنی پلاستیک ترموست، خلل و فرج بتن بیشتر می شود. همچنین میکروسکوپ الکترونی روبشی نشان داد که دانه های پلاستیک ترموست و خمیر سیمان دارای اتصال و چسبندگی ضعیفی هستند. در نهایت دو نسبت اختلاط بهینه برای رسیدن به الزامات استاندارد مورد نظر یافت شد. نسبت اختلاط اول عبارت است از: سیمان، پودر آلومینیوم، آب، پلاستیک ترموست، دوده سیلیس و فوق روان کننده، به ترتیب با نسبتهای وزنی 0/1، 004/0، 35/0، 4/1، 0/2، 25/0و 007/0، دارای مقاومت فشاری برابر 06/7 مگا پاسکال و چگالی حجمی خشک برابر 887 کیلوگرم بر متر مکعب. نسبت اختلاط دوم عبارت است از: سیمان، پودر آلومینیوم، آب، پلاستیک ترموست، خاکستر پوسته برنج و فوق روان کننده، به ترتیب با نسبتهای وزنی 0/1، 004/0، 35/0، 4/1، 0/2، 30/0و 008/0، دارای مقاومت فشاری معادل 3/4 مگا پاسکال و چگالی انبوهی خشک برابر 896 کیلوگرم بر متر مکعب.