یکپارچگی گروه دی هشت(d8) و زمینه های صادرات ایران

یکی از عوامل اساسی در توسعه اقتصادی کشورها، افزایش مبادلات تجاری می باشد که به طور مستقیم و غیرمستقیم به افزایش تولید و اشتغال کمک می کند. اهمیت توسعه صادرات در فرآیند توسعه اقتصادی، امری پذیرفته شده است که می تواند نقش تعیین کننده ای در شکل گیری ساختار اقتصاد و تخصیص بهینه منابع داشته باشد. در این میان، ایجاد یکپارچگی های اقتصادی بین کشورهای مختلف نظیر پیمان فرامنطقه ای d8، با آزادسازی تجاری، کاهش و یا حذف محدودیت های تعرفه ای و گمرکی علاوه بر تأمین اهداف اقتصادی، منجر به تحقق اهداف سیاسی و فرهنگی نیز می شود. در این مطالعه تأثیر تشکیل پیمان فرامنطقه ای d8 بر کشورهای عضو (و به طور خاص کشور ایران) بررسی شده است. بدین منظور دو مدل جاذبه دوجانبه و یک جانبه با استفاده از داده های پانل مربوط به سال های 1995 تا 2004 بکار گرفته شده است. همچنین پتانسیل صادراتی ایران در مورد کالاهای مختلف برای حضور در این همکاری اقتصادی، با روش برآورد ساده پتانسیل تجاری مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج مدل جاذبه تجاری گروه d8 بیانگر آن است که متغیرهای مختلفی از جمله تولید ناخالص داخلی، جمعیت، فاصله جغرافیایی و بازبودن اقتصاد و.... بر جریان صادرات در کشورهای عضو این گروه تأثیر می گذارند. همچنین با استناده به برآوردهای مربوط به مدل جاذبه یک جانبه می توان عوامل تأثیرگذار بر جریان صادرات ایران کشورهای عضو را تولید ناخالص داخلی، تولید ناخالص داخلی سرانه، بازبودن اقتصاد و حجم واردات شرکای تجاری ایران از جهان عنوان کرد.