رمانتیسم در شعر عبدالوهاب البیاتی

چکیده ریشه های جنبش رمانتیسم در قرن هجدهم نهفته است ، جنبشی که اصول کلاسیک ها را نقض کرد و افق های تازه را در برابر ادبیات و هنر جهان گشود . با قدم نهادن این انقلاب نو ، به جهان عرب ، شاعران از قید و بندهای شعر کلاسیک آزاد شدند و سعی در بیان ذات و احساس خویش کردند . عبدالوهاب البیاتی ، شاعر نوگرای عرب کوشید تا این مضامین جدید و متناسب با عصر را وارد شعر خویش کند . پس مظاهر و ویژگی های مکتب رمانتیسم در شعر وی به صورت مشخص نمود پیدا کرد . عاطفه و احساسی راستین و برگرفته از سرشت حساس و وسعت دید وی ، خیالی گسترده و متنوع ، برگرفته از ذهنی خلاق و نگاهی تیزبین و شخصیتی متمایل به طبیعت و سادگی ، ویژگی های رمانتیکی شخصیت اوست که به طور دقیقی در اشعارش تجلی یافته است . این رساله ابتدا مروری بر ماهیت این مکتب ادبی و همچنین نگاهی اجمالی بر شرح حال بیاتی دارد و سپس به طور مفصل ویژگی های مختص رمانتیسم از قبیل : احساسات ، تخیل ، اندوه و بدوی گرایی و موسیقی شعر نزد این شاعر بررسی می شود و در نهایت موضوعات شعری وی تفکیک شده و هر کدام همراه با شواهد شعری ، ترجمه و توضیح داده می شود تا روح بلند پرواز و صادق ، مهارت شعری و تصویرگری خاص وی به عنوان شاعری رمانتیک بر همگان آشکار گردد .