بررسی تاثیر ساختار مالکیت بر ساختار سرمایه شرکت‏های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

شرکت‏های مختلف، ترکیب سهامداران متفاوتی نیز دارند. بخشی از مالکیت شرکت‏ها در اختیار سهامداران جزء و اشخاص حقیقی و بخش دیگری در اختیار سهامداران نهادی قرار دارد که بر خلاف گروه سهامداران نوع اول، اطلاعات داخلی با ارزشی درباره چشم اندازهای آتی و راهبردهای تجاری و سرمایه‏گذاری‏های بلند مدت شرکت، از طریق ارتباط مستقیم با مدیران شرکت در اختیار ایشان قرار می‏گیرد. سرمایه‏گذاران نهادی، سرمایه‏گذاران بزرگ نظیر بانک‏ها، شرکت‏های بیمه و شرکت‏های سرمایه‏گذاری هستند. عموماً این‏گونه تصور می‏شود که حضور سرمایه‏گذاران نهادی ممکن است به تغییر رفتار شرکت‏ها منجر شود. از آنجا که ویژگی‏های عمومی ساختار مالکیت شرکت ممکن است بر تصمیم‏های مدیریت در زمینه‏های مختلف از جمله در حوزه تامین مالی تاثیر گذار باشد، می‏توان با مطالعه این اثرات به درک بهتری از شرایط پیش روی شرکت‏ها با توجه به ساختار مالکیت آنها دست یافت. در این پژوهش، مالکیت نهادی به عنوان شاخص ساختار مالکیت در نظر گرفته شده و تاثیر این متغیر بر نسبت بدهی یا به بیان دیگر ساختار سرمایه شرکت‏های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران بررسی شده است. این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از نظر ماهیت و روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی است. در این پژوهش با توجه به نوع داده‏ها و روش‏های تجزیه و تحلیل آماری موجود، روش داده‏های تابلویی مورد استفاده قرار گرفته و برای آزمون وجود رابطه بین متغیرها و همچنین معنادار بودن مدل ارائه شده، از تحلیل رگرسیون و از مدل رگرسیون خطی چند متغیره استفاده شده است. نتایج بدست آمده پژوهش، بیانگر تاثیرگذاری ساختار مالکیت (مالکیت نهادی) بر نسبت بدهی در سطح کل شرکت‏های مورد مطالعه است. همچنین یافته‏های دیگر پژوهش نشان دادند که ارتباط مثبتی بین هزینه نمایندگی و مالیات با نسبت بدهی وجود دارد ولی ارتباط معنی‏داری بین ریسک و دارایی‏های نامشهود با نسبت بدهی در سطح کل شرکت‏های مورد مطالعه مشاهده نشده است.