بررسی ژرف ساخت اساطیری تشبیهات و استعارات دیوان حافظ

اساطیر، عامل پیوند گذشته، حال و آینده به یکدیگر و شریان های جاری مشترک، میان اقوام و ملل هستند. روایاتی که از دریافت ها، تأمّلات و احساسات عمیق درونی و بیرونی، پرده بر می دارند و گذر زمان از بار معنایی آن ها نمی کاهد. بر خلاف آن چه که برخی می-پندارند، اسطوره هرگز نمی میرد؛ چراکه ذهن بشر، اسطوره ساز و حافظ آن ها است. ناخودآگاه جمعی بشر، از مهم ترین عوامل حفظ این باورها و اطّلاعات پیش از تاریخ و منعکس کنند? آن-ها در عصر حاضر، به ویژه در رویا و هنر است. در این پژوهش به بررسی اسطوره هایی پرداخته شده است که حاصل تأثیر و نقش ناخودآگاه جمعی در شعر خواجه شمس الدّین محمّد، حافظ شیرازی، است؛ چرا که این بخش از ذهن، در حالت جوشش عاطفه و احساس، در هنر و به صورت پنهان و در لفّافه، بیشتر، تجلّی می یابد. با بررسی و یافتن اسطور? پنهان در پس تشبیهات و استعارات که از جمله عوامل دیرینه و کهن پیوند دو رکن تشبیه و استعاره و جواز کاربرد آن دو در کنار یکدیگر و ادّعای همانندی یا این همانی آن ها است، می توان معنا و مقصود شاعر و ناخودآگاهی او را بهتر دریافت