بررسی ارتباط بین تجارت و رشد اقتصادی در ایران(1388-1344)

بررسی تاثیر تجارت خارجی بر رشد اقتصادی یکی از موضوعات پر اهمیت در انتخاب راهبرد های توسعه در کشور می باشد. هدف این تحقیق بررسی رابطه بلند مدت و کوتاه مدت بین متغیر های تجارت(صادرات) و درآمد در کشور طی سالهای 1388-1344 می باشد. نتایج تحقیق به دنبال این خواهد بود که آیا رابطه بلند مدت و معنی داری بین متغیر های فوق وجود دارد یا خیر و اگر این چنین است از سمت تجارت به درآمد است یا بر عکس؟ جهت بررسی روابط بین متغیر ها ،آزمونهای علیت گرنجر و آزمونهای هم انباشتگی جوهانسون و الگوههای تصحیح خطا مورد آزمون قرار گرفته است. مدل بکار گرفته شده استفاده از مدل کاووسی (1984) می باشد،که در آن متغیر صادرات کالاهای صنعتی را در مدل مورد استفاده قرار می دهد.کالاهای صنعتی بخش عمده ایی از صادرات کشور راتشکیل میدهند و این موضوع اهمیت کالاهای صنعتی را بیش از پیش در بررسی این بخش کالایی در مطالعه مذکور نشان میدهد. آنچه که از تخمین مدلها بدست می‏آید حاکی اهمیت و اثر مثبت بخش بازرگانی خارجی بر رشد اقتصادی کشور است . نتایج بدست آمده برای کشور نشان می دهد که در کوتاه مدت رابطه علیت از سمت صادرات به درآمد و بالعکس برقرار می باشد. ولی در بلند مدت این رابطه از سمت صادرات به gdp بدون نفت وجود دارد(هنگامی که متغیرهای سرمایه و نیروی کار از مدل حذف شوند) نتایج حاصله نشان می‏دهد که توجه به صادرات و بخشهای صادراتی موجب افزایش در بهره‏وری عوامل تولید کشور می‏شود . بنابر این توجه در جهت تقویت و رشد این بخش بخصوص صادرات کالاهای صنعتی می‏تواند بازدهی عوامل را بیش از پیش افزایش داده و رشد تولید و رشد اقتصادی کشور را سرعت بخشد . این امر نقش مهم و در عین حال حساس تجارت خارجی بر رشد اقتصادی کشور را نشان می‏دهد و ضرورت یک برنامه‏ریزی صحیح و اصولی توسط دولت در بخش تجارت خارجی را می‏طلبد. در ادامه تحقیق به بررسی کلیات تحقیق، روش شناسی تحقیق، تجزیه تحلیل نتایج و یافته ها و نتیجه گیری و ارائه پیشنهادات می پردازیم.