بررسی رابطه بین خطر ذاتی و خطر کنترل

مدل خطر حسابرسی، خطر ذاتی و خطر کنترل را در بردارد و رهنمود آشکاری برای ارزیابی جداگانه این خطرات وجود ندارد. حسابرسان ممکن است این خطرات را به صورت مستقل ارزیابی نمایند و یا معیاری یکپارچه از خطر تحریف با اهمیت را جهت تعیین روش‏های‏گرداوری شواهد موردنیاز در جهت دستیابی به اهداف یک حسابرسی اثربخش و کارا به کار بندند. با توجه به این که رهنمود مشخصی در خصوص نحوه ارزیابی اجزای خطر در مدل خطر حسابرسی وجود ندارد، نحوه عمل حسابرسان در ارزیابی خطر تحریف با اهمیت در زمان برنامه ریزی حسابرسی به صورت ترکیب خطر ذاتی و خطر کنترل یا ارزیابی جداگانه آنها، چندان آشکار نیست.استانداردهای حسابرسی حرفه ای یادآور شده اند که روش ارزیابی خطر حسابرسی و ترکیب اجزای آن، مستلزم قضاوت حرفه ای حسابرسی می‏باشد،از این رو هنگام ارزیابی خطر عدم کشف، حسابرسان باید دقیق و مراقب باشند،زیرا تعیین نهایی نتیجه حسابرسی، بر قضاوت حسابرسان استوار است. هدف از انجام این پژوهش، بررسی نحوه ارزیابی خطر ذاتی و خطر کنترل در محیط حرفه ای حسابرسی ایران است. از این رو، پس از مطالعه منابع تخصصی در زمینه حسابرسی و بهره مندی از نظرات کارشناسان، 44 عامل مرتبط با خطر ذاتی و خطر کنترل تعیین، و پرسش‏نامه هایی طراحی و در اختیار نمونه‏ای از جامعه حسابداران رسمی شاغل قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشان می دهد که ارتباط معناداری میان خطر ذاتی و خطر کنترل وجود دارد و ارزیابی یک‏پارچه خطر تحریف بااهمیت نسبت به ارزیابی جداگانه خطر ذاتی و خطر کنترل مرجح بوده، که منطبق با استانداردهای بین المللی حسابرسی است. هم چنین 31 عامل از این عوامل، از دیدگاه حسابداران رسمی ایران در ارزیابی خطر ذاتی و خطر کنترل، اثرگذار تشخیص داده شد.