شناسایی گونه و بررسی ارزش غذایی مایسیدهای موجود در استخرهای پرورش میگوی استان هرمزگان و تأثیر برخی فاکتورهای محیطی بر بقاء آنها

در این تحقیق گونه مایسید موجود در استخرهای پرورش میگوی کلاهی در استان هرمزگان مورد شناسایی قرار گرفت و ارزش غذایی آن مورد سنجش قرار داده شد. همچنین تأثیر فاکتورهای دما و شوری بر بقاء، پوست اندازی و آزاد سازی لارو نیز آزمایش شدند. برای شناسایی، تعدادی از نمونه ها در دو ظرف درب دار حاوی الکل اتانول 99% به صورت ترکیبی از نر و ماده فیکس شده و به موسسه تحقیقات علمی fisheries science ژاپن ارسال شدند. برای آنالیز ارزش غذایی، مایسیدها به صورت منجمد به آزمایشگاه پژوهشکده اکولوژی ارسال شدند تا شاخص های پروتئین، چربی و خاکستر آنها مورد سنجش قرار گیرد. آزمایش شوری در پنج تیمار با شوریهای صفر ، 10 ، 20 ، 30 و 40 قسمت در هزار که هر کدام دارای چهار تکرار بودند، با میانگین دمای 1±26 درجه سانتیگراد در طی یک هفته انجام گرفت و همچنین آزمایش دما در پنج تیمار با دماهای 24 ، 26 ، 28 ، 30 و 32 درجه سانتیگراد که هر کدام دارای چهار تکرار بودند با شوری 30 قسمت در هزار به مدت دو هفته انجام شد. در هر دو آزمایش تراکم ذخیره سازی 30 عدد مایسید در هر لیتر بود. غذا دهی با روتیفر و کیتو سروس به میزان پنج میلی لیتر و غذای پودری بچه ماهی به میزان 02/0 گرم انجام میشد. نتایج آنالیز ژن 16s rrna توسط yukio hanamura، نشان داد که این گونه indomysis nybini می باشد. نتایج آنالیز ارزش غذایی این گونه نشان داد که این گونه دارای 8/2±45/71 درصد پروتئین، 7/2 ±35/15 درصد چربی و 8/0± 19/13 درصد خاکستر در وزن خشک می باشد. نتایج تأثیر شوری صفر تا 40 قسمت در هزار نشان داد که از لحاظ بقاء اختلاف معنی داری بین تیمارها وجود نداشت (p?0.05). در تمام تیمارها در طی هفت روز لارو وجود داشت و مایسیدها هر روز پوست اندازی می کردند و تغذیه هم داشتند. نتایج حاصل از آزمایش دمای 32-24 درجه سانتیگراد هم از لحاظ بقاء اختلاف معنی داری را بین تیمارها نشان نداد (p?0.05). این گونه به عنوان اولین گونه مایسید شناسائی شده در آبهای استان هرمزگان و ایران می باشد و درصد پروتئین آن در وزن خشک بیشتر از غذاهای زنده دیگر رایج در آبزی پروری است لذا می توان از جوونایل و یا از مایسید نابالغ بدلیل ارزش غذایی بالای آن در مراحل بعدی پرورش لارو برخی از گونه های ماهیان دریایی بجای غذای فرموله استفاده کرد. با توجه به تحمل این گونه در محدوده شوری صفر تا 40 قسمت در هزار و محدوده دمایی 32-24 درجه سانتیگراد، گونهindomysis nybini به عنوان یک گونه یوری هالین بوده که می تواند محدوده دمائی وسیعی را تحمل کند.