ارزشیابی اثربخشی برنامه درسی راهنمایان گردشگری از دیدگاه فراگیران: مطالعه موردی شهر تهران

هدف کلی پژوهش، ارزشیابی اثربخشی برنامه درسی راهنمایان گردشگری از دیدگاه فراگیران شهر تهران بود.جامعه آماری تحقیق شامل راهنمایان گردشگری تهران (راهنمایان ایرانگردی_جهانگردی و راهنمایان طبیعت گردی) بود که دردوره های شش ماهه موسسات گردشگری که زیر نظر سازمان میراث فرهنگی وگردشگری تهران برگزار می شود، شرکت کرده اند. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای ساده، 217 نفر، به عنوان نمونه، انتخاب شدند. ابزار تحقیق پرسشنامه اصلاح شده اثربخشی برنامه درسی ( کوچک پور ،1389) بود که پس ازمحاسبه روایی وپایایی آن، بین افراد نمونه توزیع و با روشهای آماری آزمون تی تست تک نمونه ای وتحلیل واریانس چند متغیره داده ها مورد تحلیل قرار گرفته اند.یافته های پژوهش نشان داد که1) به جز اثربخشی بعد مکان که از حد قابل قبول پایین تر است، میزان اثر بخشی ابعاد هدف، مدرس، محتوا، روش تدریس و مواد آموزشی، زمان، ارزشیابی در راهنمایان ایرانگردی جهانگردی پایین تر از حد کفایت مطلوب می باشد، اما از سطح حداقل کفایت قابل قبول بالاتر است 2) میزان اثر بخشی ابعاد هدف، ،محتوا، روش تدریس و مواد آموزشی،زمان ،مکان،ارزشیابی در راهنمایان طبیعت گردی پایین تر از حد کفایت مطلوب می باشد، اما از سطح حداقل کفایت قابل قبول بالاتر است بجز بعد مدرس در راهنمایان طبیعت گردی که بالاتر از حد کفایت مطلوب است. 3) تفاوت معناداری بین اثربخشی ابعاد برنامه درسی از دیدگاه راهنمایان ایرانگردی و جهانگردی و راهنمایان طبیعت گردی وجود ندارد. کلمات کلیدی: برنامه درسی _ اثر بخشی_ ارزشیابی _گردشگری