ارزیابی کمی و کیفی فضای سبز شهری و بهینه سازی آن (مطالعه موردی شهر داراب)

چکیده امروزه اهمیت و نقش فضای سبز شهری در حیات شهرها و پایداری آن ها و تأثیرات فیزیکی و طبیعی آن در سیستم شهری و بازدهی های مختلف اکولوژیکی، اقتصادی و اجتماعی آن انکارناپذیر است؛ تا آنجا که کاربری فضای سبز در شهرها و سرانه ی آن یکی از مباحث اساسی در برنامه ریزی و مدیریت شهری تلقی می شود. شهر داراب و نواحی پنج گانه آن که در این رساله مورد بررسی قرار گرفته، طبق یافته های تحقیق دارای 703538 مترمربع فضای سبز عمومی می باشد که با توجه به جمعیت 60610 نفری در سال 1391 دارای سرانه ای برابر با 6/11 مترمربع برای هر نفر می باشد؛ بنابراین سرانه فضای سبز در شهر داراب تا حدودی با سرانه استانداردهای ملی فضای سبز (12- 7 مترمربع) مطابقت دارد اما با سرانه استانداردهای بین المللی (25 – 20 مترمربع) اختلاف فاحشی را نشان می دهد. از طرف دیگر نتایج حاصل از مقایسه سرانه ها و شاخص توسعه فضای سبز نشان دهنده نوعی عدم تعادل در توزیع و پراکنش فضای سبز در نواحی شهر داراب می باشد به طوری که ناحیه 4 با 7/29 مترمربع سرانه فضای سبز، بیشترین سهم از فضای سبز را به خود اختصاص داده در عوض ناحیه 5 فاقد هرگونه سبزینه ای می باشد. بر اساس شاخص توسعه فضای سبز، از لحاظ توسعه فضای سبز شهری، ناحیه 4 در سطح فرا سبز، ناحیه 1 و 3 در سطح میان سبز و ناحیه 2 و 5 در سطح فرو سبز قرار گرفته اند. کلمات کلیدی: فضای سبز شهری، استاندارد سرانه، توزیع فضایی – مکانی، شاخص توسعه فضای سبز (gsdi)، شهر داراب