روایت شناسی عشق در صفحات فیس بوک

در طول حیات بشری، انسان ها درگیر پدیده ی پیچیده ای به نام عشق بوده اند. عشق به اشکال و معناهای متفاوت توسط افراد متفاوت تعریف می شود. پژوهش حاضر، به روایت شناسی عشق در فضای سایبری به خصوص در فیس بوک می پردازد و در پی پاسخگویی به این سوال پژوهش است که؛ زنان و مردان به ارائه ی چه روایتی از عشق و روابط عاشقانه در خود نگاری های خود در صفحه فیس بوک می پردازند؟ و در نهایت این پژوهش در صدد ارائه ی مقوله بندی این روایات، شخصیت ها و انواع پی رنگ های موجود در خود نگاری های زنان و مردان در فیس بوک بوده است. این پژوهش پس از تعریف روایت و ویژگی های تحلیل روایت، از روش پی رنگ برای تبیین خود نگاری های زنان و مردان در فیس بوک بهره می گیرد. جامعه آماری این پژوهش از بین خود نگاری های زنان و مردانِ متأهل، مجرد و مطلقه، در فیس بوک بر اساس نمونه گیری هدفمند انتخاب شده است و از هر گروه 6 متن با محوریت عشق، انتخاب شده است. یافته های پژوهش حاضر نشان می دهد، که شاهد کیفیت نوینی از عشق در دنیای مدرن هستیم، که در وهله نخست مبتنی است بر فردگرایی و کالایی شدنِ عشق. از منظری دیگر، گونه بندی انواع روایات عشق در این پژوهش، دلالت بر همین خصلت کالایی شدن عشق دارد. راویان عموما عشق یا رابطه عاشقانه را به مثابه شیء می بینند و بنابراین عشق به خودی خود و به عنوان غایتی در خود نیست که اهمیت دارد بلکه امری عرضی و برای دست یابی به اهداف دیگر تصور می شود. در همین ارتباط، از مضامینِ مشترک در تمامی پی رنگ هایی که در روایات زنان و مردان در فیس بوک یافته ایم، به رغمِ تنوعی که به طور کلی و به لحاظِ جنسیتی و نسلی در آن ها دیده می شود، ناپایداریِ عشق هاست و این پی رنگ ها عموما در صدد توجیهِ این ناپایداری برآمده اند؛ ناپایداری که به تعبیرِ باومن از مدرنیته سیال و از مختصاتِ عشق در این دوران است.