مقایسه ی اثربخشی زوج درمانی هیجان محور (efct) و راه حل محور (sfct) بر شادمانی و نگرش های ارتباطی ناکارآمد زناشویی

این پژوهش با هدف تعیین اثر بخشی زوج درمانی هیجان محور و راه حل محور بر افزایش شادمانی زناشویی و اصلاح نگرش های ارتباطی ناکارآمد زوجین مراجعه کننده به دفاتر حمایتی شهرستان نیشابور می باشد این پژوهش به لحاظ هدف از نوع کاربردی، و از نظر روش نیمه آزمایشی که با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل صورت گرفت. جامعه ی آماری کلیه زوجینی بودند که به علت اختلاف و ناسازگاری های زناشویی به دفاتر وکالت شهرستان نیشابور، در سال 1392-91 مراجعه نمودند و از بین آنها 15 زوج با استفاده از نمونه گیری در دسترس و جایگزینی تصادفی در دوگروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. داده ها به کمک مقیاس شادمانی زناشویی(mhs؛ آزرین و همکاران، 1973) و پرسشنامه باورهای ارتباطی( rbq؛ رومنس و دی بورد، 1995) جمع آوری شد. سپس گروه های آزمایش 8 جلسه (5/1 ساعته) تحت زوج درمانی قرار گرفتند. در این مدت گروه کنترل هیچ مداخله ی خاصی دریافت نداشتند. پس از پایان جلسات پس آزمون برای هر سه گروه اجرا شد. سپس با استفاده از تحلیل کوواریانس دو متغیره برای مقایسه اثربخشی درمان های انجام شده و کواریانس یافته های به دست آمده مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج پژوهش فرضیه های تحقیق را تائید و نشان داد که زوج درمانی هیجان محور و راه حل محور به صورت معنا داری موجب افزایش شادمانی زناشویی و بهبود نگرش هایارتباطی زوجین گردیده است. نتایج، اثربخشی بالاتر زوج درمانی هیجان را بر شادمانی زناشویی نشان داد. همچنین نتایج نشان دهنده ی، اثربخشی بالاتر زوج درمانی راه حل محور بر اصلاح نگرش ارتباطی ناکارآمد می باشد.