نقش نسبت های نئوکلاسیک در پیش بینی ورشکستگی

این پژوهش به بررسی اثر ترکیب نسبت های نئوکلاسیک ریسک نامطلوب و پایداری با نسبت های کلاسیک در قدرت تبیین پیش بینی ورشکستگی می پردازد. نمونه محقق متشکل از 40 شرکت ناسالم و 40 شرکت سالم پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران برای دوره زمانی 1384 تا 1391 می باشد. برای بررسی اثر این ترکیب با توجه به ماهیت متغیر وابسته از رگرسیون لجستیک استفاده شد. افزودن نسبت های نئوکلاسیک باعث افزایش قدرت تبیین مدل ورشکستگی می شود و این مدل قادر به پیش بینی ورشکستگی تا 5 سال قبل از ورشکستگی می باشد. واژه های کلیدی: ورشکستگی، نسبت ریسک نامطلوب، نسبت پایداری