بررسی رابطه راهبردهای خودانگیخته برای یادگیری و عواطف خودآگاه با سبک های یادگیری در دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه راهبردهای خودانگیخته یادگیری و عواطف خود آگاه با سبک های یادگیری دانش آموزان دختر مقطع متوسطه شهر اردبیل انجام شده است. روش پژوهش از نوع مطالعات همبستگی است. جامعه آماری شامل کلیه دختران مشغول به تحصیل در مقطع متوسطه شهر اردبیل در سال تحصیلی 92-91 می باشند. نمونه تحقیق 100 نفر از این دانش آموزان است که به شیوه نمونه گیری تصادفی خوشه ای از جامعه آماری انتخاب شدند. برای سنجش متغیرهای مورد نظر از پرسش نامه های راهبرد های خودانگیخته برای یادگیری، عواطف خودآگاه و پرسش نامه سبک های یادگیری استفاده شده است. داده های پژوهش با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون، روش رگرسیون چند متغیری و تحلیل واریانس چند متغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. بر اساس یافته ها بین رشته های گوناگون تحصیلی از لحاظ سبک های یادگیری تفاوت معنی دار وجود دارد. همچنین بین سبک یادگیری مشاهده تاملی و سبک یادگیری مفهوم سازی انتزاعی با راهبردهای یادگیری رابطه معنی دار وجود دارد. بعلاوه عاطفه خودآگاه احساس گناه با تمام سبک های یادگیری ارتباط معنی دار دارد اما بین احساس شرم و سبک های یادگیری ارتباط معنی دار یافت نشد. تحلیل های اضافی نشان داد که بین سبک های یادگیری، راهبردهای خودانگیخته برای یادگیری و عواطف خودآگاه با عملکرد تحصیلی رابطه معنی دار وجود دارد. بنظر می رسد اصلاح راهبردهای یادگیری و عواطف خودآگاه و انتخاب سبک مناسب یادگیری در دانش آموزان بتواند بهبود عملکرد تحصیلی را به دنبال داشته باشد.