نقش مدیریت اداری و نهادهای شهری در تغییر کاربری اراضی کشاورزی پیرامون شهر (مطالعه موردی محمودآباد)

در این پایان نامه ابتدا به نقش مدیریت شهری و برنامه ریزی شهری پرداخته و تاثیرات آن را بر روی ساخت و سازهای شهری بخصوص اراضی زراعی و مرغوب پیرامون شهر مورد مطالعه قرار گیرد. بر اساس مطالعات تاریخی روند گسترش شهر در دوره های مختلف نمایانگر افزایش و گسترش شهر به سمت اطراف و حومه بوده است به گونه ای که با توجه به رشد جمعیت و افزایش مهاجرت و اشتغال از جمله عواملی هستند که موجب توسعه و گسترش شهر شده و می شوند. با توجه به قانون معابر عمومی که در سال 1312 شمسی پیشنهاد و در سال 1330 شمسی مورد تصویب قرارگرفت.گسترش شهر و شهرسازی به سبک مدرن- غربی آغاز گردید.و نطفه های شهر جدید به شهر اضافه شد و شهر با توسعه فیزیکی مواجه گشت و با جذب جمعیت بیشتر و رشد طبیعی جمعیت موجب توسعه و گسترش شهر شد و روند رشد شهر به سمت زمین های کشاورزی بوده است و می باشد.عوامل اصلی که همیشه زمین ها و روستاهای اطراف شهر محمودآباد را تهدید می کند.توسعه افقی شهر محمودآباد می باشد.به صورتی که چیزی درحدود 85/71درصد از ساختمانهای مسکونی در شهر محمودآباد یک طبقه می باشد و 6/23 درصد دو طبقه و تنها 55/4 درصد از دو طبقه به بالاست.این عوامل ذکر شده موجب نابسامانی ها ومشکلات زیادی از قبیل رواج بورس بازی ، گرانی زمین و مسکن و تخریب اراضی روستاهای پیرامون دامن زده است.این روزها این مشکلات موجب تشویق صاحبان اراضی کشاورزی در روستاها برای تغییر کاربری شده است.پس پایان نامه حاضر در نظر دارد که با ارائه راهکارهایی ، مدیریت شهری محمودآباد را طوری هدایت کند که کمترین اثرات سوء را بر زمینه های زراعی اطراف شهر داشته باشد.