روش شناسی محمد جواد مغنیه در شرح فی ظلال نهج البلاغه محاوله لفهم جدید

در این نوشتار به بررسی روش شناسی شرح فی ظلال نهج البلاغه پرداخته شده که در آغاز نگاهی به زندگی نامه ی فردی، علمی - پژوهشی و اجتماعی مولف می شود و سپس روش شناسی این شرح در دو بخش ساختاری (صوری) و محتوایی مورد بررسی قرار می گیرد؛ که عناصری چون بیان معانی لغات، تبیین اعراب کلمات مختلف، آوردن مقدمه ای توضیحی در ابتدای هر بخش و ارائه ی خلاصه ای از مطلب در انتهای آن، بیان مورد صدور حدیث و مواردی نظایر این ها از مختصات ساختاری فی ظلال نهج البلاغه محسوب شده و مواردی همچون استناد به منابع و مآخذ مختلف مانند قرآن، تفاسیر، جوامع روایی و استناد به نتایج علوم مختلف همچون اخترشناسی و زیست شناسی، فلسفه و کلام، منطق، بیان، اخلاق، تعلیم و تربیت و تاریخ در حوزه ی روش محتوایی ارائه شده است. در ضمن یکی از ویژگی های روش شناختی مغنیه در شرحش، تطبیق سخنان امام بر مصادیق امروزی آن است که خصوصا در حوزه ی مباحث سیاسی - اجتماعی اهمیت ویژه ای دارد؛ و همچنین از امتیازات و نوآوری های فی ظلال نهج البلاغه، تطبیق معارف نهج البلاغه بر مسائل سیاسی اجتماعی روز، بررسی تطبیقی مباحث فقهی و کلامی، تحکیم مبانی وحدت و ترویج اتحاد در مقابل استعمار گران، بهره گیری از منابع جدید و به روز و همچنین ارائه ی بخشی به نام للمنبر برای استفاده ی اهل منبر از مهمترین موارد نوآوری های این شرح دانسته شده است.