بررسی میزان شیوع اختلالات روانی در دانش آموزان مقطع متوسطه ی شهر شیراز

هدف از پژوهش حاضر تعیین میزان شیوع اختلالات روانی در دانش¬آموزان مقطع متوسطه شهر شیراز بود. روش این پژوهش توصیفی از نوع زمینه¬یابی است و از میان 92960 نفر جامعه آماری مورد پژوهش 900 نفر نمونه به روش تصادفی خوشه¬ای چندمرحله¬ای انتخاب شدند که از این تعداد 726 نفر برای تحلیل نهایی باقی ماندند. آزمودنی¬ها ابتدا پرسشنامه scl-90-r را پر کردند، پس از تصحیح پرسشنامه و تحلیل داده¬ها دانش¬آموزانی که از خط برش تعیین شده بالاتر بودند به وسیله فرم مصاحبه بالینی براساس dsm-iv-tr مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده¬ها با استفاده از آزمون خی دو تجزیه وتحلیل شد. نقطه برش برمبنای gsi : نمره1 و پایین¬تر از آن، سالم. 1/1 تا 2، دارای اختلال قابل توجه بالینی و بالاتر از 2 ، دارای اختلال شدید بالینی. یافته¬های پژوهش نشان داد که به طور کلی 37/9 درصد از دانش¬آموزان دارای اختلال قابل¬توجه بالینی و 12/6 درصد از دانش¬آموزان دارای اختلال شدید بالینی دارند، از این میان42/6 درصد از دختران 32/7 درصد از پسران دارای اختلال قابل توجه بودند و 20/7درصد دختران و3/7 درصد پسران دارای اختلال شدید بالینی بودند. بحث و نتیجه¬گیری: بین میزان شیوع اختلالات روانی در دانش-آموزان دختر و پسر تفاوت معناداری وجود دارد. با عنایت یه شیوع 12/6 درصدی اختلالات شدید روانی و شیوع 37/9 درصدی اختلالات قابل¬توجه¬بالینی در دانش¬آموزان دبیرستانی، لزوم توجه به ملاحظات روانشناختی برای حل مشکلات دانش آموزان، ضروری است.