نقش یادگیری خودگردان در ارتباط هیجان تحصیلی با پیشرفت تحصیلی

مقدمه:پیشرفت تحصیلی دانش آموزان به عنوان یک شاخص مهم برای ارزیابی نظام های آموزشی مورد توجه قرار گرفته است.توجه به پیشرفت تحصیلی در دروس با توجه به متغیرهای تاثیر گذار بر آن مثل هیجان تحصیلی و خودگردانی از اهمیت ویژه ای برخوردار است.هدف:پژوهش حاضر، به منظور مشخص کردن نقش یادگیری خودگردان در ارتباط هیجان های تحصیلی با پیشرفت تحصیلی انجام گرفته است. روش: روش پژوهش همبستگی است. جامعه پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر اول دبیرستان شهرستان جویبار است.400 نفر از آنه به روش نمونه گیری خوشه ای تک مرحله ای انتخاب شدند. در این پژوهش از دو پرسشنامه هیجان های تحصیلی پکران و همکاران(2005)و یادگیری خودگردان پنتریچ و دی گروت(1999)استفاده شد.پیشرفت تحصیلی نیز با نمره پایان ترم فیزیک سنجیده شد. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که در ارتباط بین هیجان های تحصیلی مثبت و منفی و پیشرفت تحصیلی، یادگیری خودگردان نقش یک متغیر واسطه ای را ایفا می کند. یافته ها براساس نظریه کنترل- ارزش پکران و مدل شناختی اجتماعی او مورد بحث قرار گرفته است.