بررسی تاثیر ساختار مالکیت بر هزینه های نمایندگی در شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

ساختار مالکیت و هزینه های نمایندگی، موضوعی است که در چند سال اخیر توجه ویژه ای را در بین محققین بازار سرمایه به خود جلب کرده است. به همین دلیل، در این تحقیق تاثیر ساختار مالکیت بر هزینه های نمایندگی شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران مورد بررسی قرار گرفته است. برای انجام تحقیق از داده های 89 شرکت، طی دوره زمانی1391-1384 استفاده شده است. در این راستا ترکیب مالکیت به سه دسته دولتی، نهادی و انفرادی طبقه بندی گردید و پس از در‏نظرگرفتن سایر جنبه های ساختار مالکیت از جمله تمرکز مالکیت و رقابت پذیری کنترل، از تعامل بین فرصت های رشد و جریان های نقدی آزاد به عنوان شاخصی برای اندازه گیری هزینه های نمایندگی استفاده شد. در این تحقیق برای تجزیه وتحلیل داده های جمع‏آوری شده و آزمون فرضیه ها از روش‏های آماری توصیفی و استنباطی استفاده شد. با ارائه جداول و استفاده از ابزارهای آمار توصیفی نظیر شاخص های مرکزی و پراکندگی، به توصیف داده‏های تحقیق پرداخته شد. همچنین از آزمون همبستگی و آزمون های مربوط به داده های تابلویی بهره گرفته شده است. بدین منظور جهت آزمون فرضیات از فن تحلیل رگرسیون بهره برده و از آزمون f- لیمر و هاسمن به منظور انتخاب بین مدل های اثرات ثابت و اثرات تصادفی و از آماره های مرتبط برای بررسی معناداری ضرایب متغیرها و معناداری مدل برازش شده و همچنین بررسی میزان توان توصیفی متغیرهای مستقل در ارتباط با تغییرات متغیر وابسته استفاده شده است. نتایج کلی حاکی از تاثیرگذاری متغیرهای ترکیب مالکیت، رقابت پذیری کنترل بر هزینه نمایندگی می باشد. در این میان، متغیرهای مالکیت نهادی و انفرادی و رقابت پذیری کنترل، کاهش هزینه های نمایندگی را در پی داشتند. در حالی که مالکیت دولتی سبب افزایش هزینه های نمایندگی بود. همچنین متغیر تمرکز مالکیت نتوانست تاثیر معناداری بر هزینه های نمایندگی داشته باشد.