بررسی رابطه بین ارزشیابی کیفیت تدریس مدرسان دانشگاه فرهنگیان بر صلاحیت حرفه ای آنان از دیدگاه دانشجویان پردیس های استان اصفهان

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین ارزشیابی کیفیت تدریس بر ارتقا صلاحیت حرفه ای مدرسان دانشگاه فرهنگیان از دیدگاه دانشجویان انجام شد. روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بوده است. جامعه آماری در پژوهش حاضر شامل تمامی دانشجویان دانشگاه فرهنگیان استان اصفهان در سال تحصیلی 94-93 بودند که تعداد آن ها 2134 نفر است که بر اساس فرمول کوکران حجم نمونه (325) نفر با روش نمونه گیری طبقه ا ی منظم انجام شد. ابزارهای مورد استفاده، دو پرسشنامه محقق ساخته کیفیت تدریس و صلاحیت حرفه ای بودند. روایی صوری و محتوایی هر دو پرسشنامه توسط چند نفر از صاحبنظران تایید گردید. پایایی پرسشنامه ها از طریق ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب (82/0) و (89/0) برآورد شد. نتایج نشان داد که بین ارزشیابی کیفیت تدریس و ارتقا صلاحیت حرفه ای مدرسان دانشگاه فرهنگیان رابطه معنی دار وجود دارد. همچنین مولفه های ارزشیابی کیفیت تدریس قابلیت پیش بینی صلاحیت های حرفه ای مدرسان را داشت از بین متغیرهای مورد مطالعه در رگرسیون بهترین پیش بینی کننده صلاحیت های حرفه ای به ترتیب ارتباط پویا و سازنده، تغییر انگیزه یاددهی، راهبردهای یاددهی، انتخاب مواد و وسایل آموزشی بوده است. در خصوص متغیرهای جمعیت شناختی بین نمرات ارزشیابی کیفیت تدریس بر حسب سن، سال تحصیل، و رشته تحصیلی تفاوت معنی دار وجود نداشت، ولی تفاوت نمرات ارزشیابی کیفیت تدریس بر حسب جنس، پردیس محل تحصیل، رشته دیپلم معنی دار بود. بین نمرات ارزشیابی کیفیت تدریس مدرسان از دیدگاه دانشجویان دختر و پسر تفاوت معنی دار وجود داشت. بین نمرات ارزشیابی کیفیت تدریس مدرسان از دیدگاه دانشجویان رشته علوم انسانی با رشته های علوم تجربی، هنر و ریاضی و فیزیک تفاوت معنی دار وجود داشت. بین نمرات صلاحیت های حرفه ای بر حسب متغیرهای جمعیت شناختی تفاوت معنی دار وجود نداشت ولی تفاوت نمرات صلاحیت های حرفه ای بر حسب دانشگاه محل تحصیل معنی دار بود