آسیب شناسی پارک های علم و فناوری در ایران از دیدگاه کارشناسان.نمونه موردی پارک علم وفناوری فارس

در پژوهش حاضر به منظور شناخت چالش های موجود و پیش رو به آسیب شناسی پارک علم و فناوری فارس از دیدگاه کارشناسان پرداخته شده است. در این پژوهش از دو روش پیمایشی و اسنادی استفاده شده است. جامعه آماری مورد مطالعه 100 نفر از کارشناسان شاغل در پارک علم و فناوری فارس بوده که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده مورد مطالعه قرار گرفته اند. برای جمع آوری داده ها از ابزار پرسشنامه استفاده شده است. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از بسته نرم افزار کامپیوتری spss ، آزمون فریدمن و روش آلفای کرونباخ برای محاسبه پایایی استفاده شده است. نتایج نشان داده اند که مشکلات و آسیب های مربوط به زیرساخت های سازمانی و ارتباطی؛ مشکلات و آسیب های مربوط به نیروی انسانی؛ مشکلات و آسیب های مربوط به سازوکارهای حمایتی؛ مشکلات و آسیب های مربوط به تجاری سازی و بازاریابی به ترتیب مهمترین مشکلات و آسیب های پارک علم و فناوری فارس بوده است و در بین شاخص های مورد بررسی، بوروکراسی ادرای موجود در ایران؛ عدم دسترسی به شبکه های مخابراتی، ارتباطات بین الملل و ماهواره ای؛ اندک بودن ارتباط منسجم شرکت های مستقر در پارک با دانشگاه و مراکز صنعتی؛ عملکرد پارک علم و فناوری فارس در زمینه جذب، نگهداشت محققان، نخبگان و کارآفرینان؛ ساز و کار پرداخت و بازپرداخت اعتبارات در نظر گرفته شده برای شرکت-های مستقر در پارک؛ نامطلوب بودن بستر شبکه های اطلاع رسانی؛ توسعه نامطلوب زیر ساخت های انرژی-(آب، برق، گاز، تلفن و اینترنت)؛ عدم آشنایی شرکت های مستقر در پارک به امور تجاری سازی و بازاریابی؛ عدم وجود تجربیات کافی برای مدیریت پارک علم و فناوری و مراکز حمایتی؛ عدم اعتقاد و اعتماد کافی دانشگاه و صنعت به توان و تمایل یکدیگر در رفع نیازهای متقابل؛ عدم دسترسی سریع به مراکز صنعتی و تجاری؛ ضعف نظام اطلاع رسانی برای معرفی توانمندی های دانشگاه و صنعت و ارائه نیازمندی های متقابل؛ سطح نامناسب زیربنای واگذار شده به موسسات جهت فعالیت تحقیقاتی؛ ناکافی بودن حمایت های مادی و معنوی در نظر گرفته شده برای شرکت های مستقر در پارک(تسهیلات مالی و اعتباری، تأمین فضای کاری با امکانات اولیه، ارائه خدمات آموزشی و مشاوره ای عمومی و تخصصی، کمک به تجاری سازی محصولات و...)؛ عدم توجه کافی به کسب وکارهای دانش محور؛ عدم کفایت سیاست های مدون و مشخص برای کاربرد فناوری های نوین در برنامه توسعه کشور؛ وجود ساختارهای اداری دست و پا گیر؛ عدم دسترسی سریع به مراکز مرتبط با فعالیت های آموزشی، پژوهشی و فناوری (دانشگاه ها، پژوهشگاه ها، مراکز فناوری)؛ سطح نامناسب زیربنای فضاهای تحقیقاتی (پایلوت ها، کارگاه ها و آزمایشگاه ها)؛ مهیا نبودن زیرساخت های لازم برای توزیع و انتقال محصولات پارک؛ مهیا نبودن زیرساخت های مدون و استاندارد در پارک به ترتیب مهمترین مشکلات و آسیب های پارک علم و فناوری فارس بوده است.