اثرات دفعات خوراک دهی روی الگوی تخمیر شکمبه، قابلیت هضم، تولید و ترکیب شیر در گاوهای شیرده: متاآنالیز و متارگرسیون

هدف از این مطالعه بررسی اثرات دفعات ارائه جیره کاملا مخلوط شده روی الگوی تخمیر شکمبه، قابلیت هضم در کل دستگاه گوارش، رفتار خوراک خوردن و تولید و ترکیب شیر در گاوهای شیرده با استفاده از روش های متاآنالیز و متارگرسیون بود. در این مطالعه از 14 آزمایش شامل 25 مقایسه¬ی آماری بین گروه¬های آزمایشی (تعداد دفعات خوراک دهی بیشتر) و شاهد (تعداد دفعات خوراک دهی کمتر) که واجد شرایط لازم برای انجام متاآنالیز بودند استفاده شد. نوع و مقدار مواد خوراکی بین جیره-های آزمایشی و شاهد (داخل مقایسات) تغییر نکرد. میانگین (± انحراف معیار) سطح علوفه و غلات در جیره های آزمایشی (بین مقایسات) به ترتیب 9/89 ± 539 و 2/104 ± 274 گرم در کیلوگرم ماده خشک بود. افزایش دفعات خوراک¬دهی در روز (به طور میانگین؛ ×0/1 در مقابل ×3/3) ماده خشک مصرفی را کاهش داد (تفاوت میانگین وزن¬داده¬شده = 134/0? کیلوگرم در روز) اما اثری روی تولید شیر نداشت. سطح علوفه جیره پایه و روزهای شیردهی منابع ناهمگنی تفاوت میانگین استاندارد¬شده¬ی ماده خشک مصرفی بودند. در این متاآنالیز 3 بار خوراک دهی در مقابل یک بار در روز تولید چربی شیر را به مقدار 0/15 گرم در روز افزایش داد، اما اثری روی غلظت چربی شیر، غلظت و تولید پروتئین شیر نداشت. افزایش دفعات خوراک دادن قابلیت هضم الیاف در کل دستگاه گوارش را بهبود داد. نتایج متارگرسیون تک متغیره نشان داد که افزایش دفعات خوراک دهی در جیره های با سطح غلات بالا باعث بهبود قابلیت هضم الیاف در کل دستگاه گوارش گاوهای شیرده شد، اما در جیره های با سطح علوفه بالا باعث کاهش هضم الیاف شد. ارائه خوراک در دفعات بیشتر نسبت مولی پروپیونات در شکمبه را افزایش داد، ولی اثری روی مدت زمان خوراک خوردن و نشخوارکردن نداشت. به طور کلی، ارائه جیره کاملا مخلوط شده با سطوح مساوی کنسانتره و علوفه 3 بار در مقابل یک بار در روز، ماده خشک مصرفی را کاهش داد، اثری روی تولید شیر نداشت و بنابراین باعث بهبود بازده تولید شیر شد.