تحلیل تکنیکی– تاکتیکی فعالیت رقابت کنندگان یکی از روش های توسعه ورزش مدرن کاراته است. هدف از تحقیق حاضر تحلیل تکنیکی- تاکتیکی کسب امتیازات مردان نخبه کاراته ی جهان بود. آزمودنی های تحقیق شامل 14 کومیته کای مرد حاضر در فینال مسابقات قهرمانی جهان در تمپر فنلاند در سال 2006 میلادی بودند. اعمال امتیازی از طریق 3 روش پایه ی امتیازگیری(حمله، حمله در حمله، و ضدحمله)، و تکنیک های امتیازگیری موجود در کومیته، و منطبق با قوانین داوری مورد تحلیل قرار گرفتند. جهت تحلیل دقیق هر مسابقه، فیلم ضبط شده آن به دفعات توسط نرم افزار کوئینتیک به صورت آهسته و حتی تصویر به تصویر مورد بازنگری قرار گرفت. برای ثبت اطلاعات از فرم مخصوصی استفاده شد که به تایید 2 متخصص سنجش و 15 مربی تیم ملی رسیده بود. نتایج این تحقیق نشان داد که اجرای تکنیک های امتیازی در حمله(6/61%) بطور معناداری از ضدحمله(6/19%) و حمله در حمله(6/18%) بیشتر بود. تکنیک های ترکیبی(7/36%)، گیاکوزوکی جودان(1/18%)، و گیاکوزوکی چودان(7/7%) بطور معناداری(000/0=،p 984/292= ) بیشتر از سایر تکنیک ها بکار برده شدند، ضمن آنکه گیاکوزوکی چودان موفق ترین(33%) و کیزامی زوکی(6/0ثانیه)، سریع ترین تکنیک ها بودند. میانگین زمان کلی اجرای تکنیک 3/15 ثانیه بود. ناحیه ی صورت (66%) رایج ترین ناحیه مورد هجوم و دست(5/69%)، رایج ترین عضو بکارگیری شده بدن در اجرای تکنیک بودند. اجرای تکنیک در فشار بینابین (9/35%)، بعنوان بیشترین نوع فشار غالب؛ مرکز تاتامی(7/57%)، بعنوان مهم ترین محدوده ی حرکتی اجرای تکنیک؛ فاصله ی متوسط(39%)، بعنوان شایع ترین نوع فاصله از حریف؛ یوری آشی فوروارد(47%) رایج ترین روش نزدیک شدن به حریف؛ گارد میانی باز(7/36%) و گارد میانی بسته (2/29%)به ترتیب رایج ترین گارد حمله و دفاع بودند. یافته های این تحقیق می تواند در طراحی و برنامه ریزی تمرینات آماده سازی کاراته کاران لحاظ شده و نقش اساسی در موفقیت آینده آن ها داشته باشد. واژگان کلیدی: کاراته، کومیته، تکنیک، تاکتیک، مسابقات جهانی.