امروزه رشد نامتوازن، به یکی از مباحث بسیار مهم، نزد اقتصاد دانان منطقه ای تبدیل شده است. وجود دوگانگی منطقه ای، مهاجرت جمعیت، قطب های رشد و...موید این مطلب بوده است. لذا تحقیقات در این زمینه به عنوان یک نیاز جدی شمرده می گردد. این پژوهش با تمرکز بر روی وضعیت کار، با استفاده از شاخص های جدید و مهم معرفی شده توسط سازمان بین المللی کار تحت عنوان کار شایسته سعی در شناسایی وضعیت اشتغال استان ها نموده است. برای این منظور در این پژوهش داده های از پرسشنامه های "اشتغال و بیکاری" مرکز آمار ایران تهیه شده است. و در ابتدا با استفاده از روش تحلیل عاملی به حذف همبستگی بین شاخص های مورد مطالعه پرداخته سپس بوسیله روش تاکسونومی به رده بندی استان های کشور طی دو مقطع 1377 و 1382 پرداخته است تا به تغییرات اشتغال استان ها از 77 به 82 دست یابد. سپس با استفاده از شاخص ویلیامسون به آزمودن نابرابری منطقه ای اشتغال پرداخته شده است. در مجموع نتایج این تحقیق نشان می دهد که از سال 77 به 82 اکثر استان ها وضعیت اشتغال بهبود یافته است و نابرابری بین استان ها برای کلیه شاخص ها به غیر از ساعات کار بیش از حد و شاخص زنان دارای فرزند زیر سن اجباری مدرسه در حال کاهش است.