این پژوهش ، جهت مقایسه بین نوجوانان بزهکار و غیربزهکار از نظر شیوه های فرزندپروری خانواده انجام شده است. روش پژوهش حاضر به صورت کیفی می باشد. به همین منظور مصاحبه های محقق ساخته با 12 نوجوان 17 ساله انجام شد. نمونه نوجوانان بزهکار که 6 نفر بودند را به صورت تصادفی با مراجعه به یکی از کانون های اصلاح و تربیت و همچنین 6 نمونه نوجوانان غیر بزهکار به صورت هدفمند از منطقه 2 شهر تهران انتخاب شدند. سپس مصاحبه های انجام شده پس از پیاده شدن ، مورد تحلیل محتوای قرار گرفت. بدون قصد تعمیم نتایج به دست آمده ، نتایج تحلیل محتوای مصاحبه حاکی از شیوه های متفاوت فرزندپروری والدین نوجوانان بزهکار و غیربزهکار است که هماهنگ با الگوی بامریند می باشد . والدین نوجوانان غیربزهکار دارای شیوه های فرزندپروری قاطع و اطمینان بخش با اعمال کنترل و ابراز محبت متعادل و منطقی، والدین نوجوانان بزهکار شیوه های فرزندپروری سهل گیر و مستبد را اعمال می کنند. همچنین می توان به این نکته نیز اشاره کرد که نوع شیوه فرزندپروری والدین در بزهکار بودن یا نبودن فرزندان کاملاً موثر است. والدین دارای فرزند بزهکار کاملاً دارای شیوه های تربیتی سهل گیر و مستبد و به نوعی آشفته هستند. نکته مهم در این شیوه ها عدم ابراز محبت از طرف والدین و خلأهای عاطفی اساسی موجود در بین فرزندان است. در این پژوهش با توجه به موارد مصاحبه شده بین شیوه های فرزندپروری نوجوانان بزهکار و غیربزهکار تفاوت وجود دارد. نوجوانان غیربزهکار یعنی کسانی که در مدرسه با آنها مصاحبه شد ، شیوه های فرزندپروری والدین آنها قاطع و اطمینان بخش بود در حالی که نوجوانان مصاحبه شده در کانون که بزهکار بوده اند ، شیوه فرزندپروری والدین آنها آشفته ، سهل گیر و مستبد بوده است و این نشان دهنده تفاوت در شیوه فرزندپروری والدین نوجوانان بزهکار و غیربزهکار می باشد.