پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه تاب آوری و عمل به باورهای دینی با شادکامی و رضایت از زندگی در دانش آموزان دبیرستانی ناحیه یک شهر همدان انجام گرفته است. در این پژوهش از روش همبستگی استفاده شده است. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه دانش آموزان دبیرستانی ناحیه یک همدان بود که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای 305 دانش آموز دبیرستانی(152 دختر و 153 پسر) به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده، پرسشنامه کانر و دیویدسون (cd_ris)، پرسشنامه معبد(m)، پرسشنامه شادکامی آکسفورد و پرسشنامه رضایت از زندگی داینر(s.w.l.s) بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها در بخش توصیفی از میانگین، واریانس، انحراف استاندارد و در بخش استنباطی نیز از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. در این پژوهش که دارای 4 فرضیه بود ضریب همبستگی بین دو متغیر تاب آوری و شادکامی با 99 درصد اطمینان 559/0 به دست آمد که نشان دهنده ی وجود رابطه معنادار بین این دو متغیر می باشد. ضریب همبستگی بین دو متغیر تاب آوری و رضایت از زندگی با 99 درصد اطمینان 468/0 به دست آمد که این رابطه معنادار می باشد. ضریب همبستگی بین دو متغیر عمل به باورهای دینی و شادکامی با 99 درصد اطمینان 372/0 به دست آمد که این رابطه نیز معنادار می باشد. هم چنین ضریب همبستگی بین دو متغیر عمل به باورهای دینی و رضایت از زندگی با 99 درصد اطمینان 405/0 شده است که این رابطه نیز معنادار می باشد. بر اساس این نتایج افرادی که تاب آوری بالاتری دارند و عمل به باورهای دینی در آن ها بیش تر است، شادکامی و رضایت از زندگی بالاتری را تجربه می کنند. بنابراین در کل می توان نتیجه گرفت که بین تاب آوری و عمل به باورهای دینی با شادکامی و رضایت از زندگی در دانش آموزان دبیرستانی رابطه وجود دارد.

تحقیق حاضر به بررسی اثر بخشی هوش هیجانی در کاهش وابستگی به اینترنت دانش آموزان دختر مقطع متوسطه ی شهر تهران پرداخته است. فرضیه های تحقیق عبارتند از 1- آموزش ارتقاء هوش هیجانی موجب کاهش وابستگی دانش آموزان دبیرستانی به اینترنت می شود. 2-پس از گذشت1ماه تاثیر آموزش ارتقاء هوش هیجانی بر کاهش وابستگی به اینترنت تداوم خواهد داشت.ابزارهای اندازه گیری این تحقیق پرسشنامه هوش هیجانی بار –ان و آرمون وابستگی به اینترنت یانگ است.گروه نمونه شامل کلیه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه ی شهر تهران است .این تحقیق از نوع همبستگی می باشد و بر اساس فرضیه ها و با استفاده از روش رگرسیون این نتایج به دست آمده است. 1- آموزش ارتقاء هوش هیجانی موجب کاهش وابستگی دانش آموزان دبیرستانی به اینترنت می شود. 2 - پس از گذشت1ماه تاثیر آموزش ارتقاء هوش هیجانی بر کاهش وابستگی به اینترنت تداوم خواهد داشت.

این پژوهش از دو بخش تشکیل شده است. در بخش اول، برنامه‏ی مدیریت حافظه‏ی هیجانی (emmp) بر اساس نظریه‏ها و پژوهش‏های مرتبط با افسردگی و حافظه‏ی هیجانی گسترش یافت و در بخش دوم تأثیر emmp بر کاهش افسردگی در نمونه‏ای از زنان 25 تا 35 ساله مورد بررسی قرار گرفت. اهداف پژوهش حاضر عبارتند از: بررسی تأثیر emmp بر کاهش افسردگی؛ افکار خودکار منفی؛ دید منفی نسبت به خود، دنیا و آینده؛ پریشانی مرتبط با خاطرات فرورونده؛ ارزیابی‏های منفی از این بازیابی‏ها و واکنش‏های نشخواری، سرکوبی و تجزیه‏ای در برابر خاطرات فرورونده. شرکت‏کنندگان (n=112) پرسشنامه‏ها را تکمیل کردند و از بین آنها افرادی که افسردگی خفیف (18-10 امتیاز در افسردگی بک) و حداقل یک خاطره‏ی فرورونده در طول هفته‏ی گذشته داشتند، به عنوان آزمودنی انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایشی به مدت 9 جلسه تحت آموزش با emmpقرار گرفت. برای ارزیابی متغیرها از پرسشنامه افسردگی بک (bdi-ii)، افکار خودآیند (nat)، مثلث شناختی (cti) و پاسخ به فرورونده‏ها (riq) استفاده شد و پژوهش از نوع پیش‏آزمون-پس‏آزمون با گروه کنترل و یک پیگیری 30 روزه می‏باشد. یافته‏ها اثر بخشی emmp را بر کاهش افسردگی؛ افکار خودکار منفی؛ دید منفی نسبت به خود، دنیا و آینده؛ پریشانی مرتبط با خاطرات فرورونده؛ بازیابی‏های منفی از این خاطرات و واکنش سرکوبی در برابر خاطرات فرورونده تأیید کردند. اما emmp تأثیری روی کاهش واکنش نشخواری و تجزیه‏ای در برابر خاطرات فرورونده ندارد. پژوهش‏های اخیر نشان داده‏اند؛ بین دو حالت کارکردی نشخوار کردن تمایز وجود دارد، به طوری که یکی از آنها سازگارانه و دیگری ناسازگار است. emmp ممکن است از طریق افزایش آگاهی و توجه به هیجانات نشخوار کردن سازگارانه را افزایش دهد. بنابراین برای بررسی دقیق اثربخشی emmp بر واکنش نشخواری باید تمایز بین حالت‏های سازگارانه و ناسازگارانه‏ی نشخوار کردن در نظر گرفته شود. واکنش تجزیه‏ای به خاطرات فرورونده مخصوص وقایع آسیب‏زای شدید است و از آنجایی که نمونه‏ی این پژوهش افسردگی خفیف داشتند و احتمالاً فاقد رویدادهای آسیب‏زای شدید بودند، بنابراین یافته‏ها ممکن است ناشی از نمرات پایین آزمودنی‏ها در این مقیاس در پیش‏آزمون باشد تا عدم اثر بخشی برنامه‏ی emmp.

تحقیق حاضر به بررسی اثر بخشی هوش هیجانی در کاهش وابستگی به فیسبوک دانش آموزان دختر مقطع متوسطه شهر تهران پرداخته است. فرضیه های تحقیق عبارتند از : 1- آموزش ارتقاء هوش هیجانی موجب کاهش وابستگی دانش آموزان دبیرستانی به فیس بوک می شود. 2- پس از گذشت1 ماه تاثیر آموزش ارتقاء هوش هیجانی بر کاهش وابستگی به فیس بوک تداوم خواهد داشت. ابزارهای اندازه گیری این تحقیق پرسشنامه هوش هیجانی بار– ان و پرسشنامه ی وابستگی به فیس بوک است. گروه نمونه شامل دانش آموزان دبیرستان دخترانه تهران است . این تحقیق از نوع همبستگی می باشد و بر اساس فرضیه ها و با استفاده از روش رگرسیون این نتایج به دست آمده است. 1- آموزش ارتقاء هوش هیجانی موجب کاهش وابستگی دانش آموزان دبیرستانی به فیس بوک می شود. 2- پس از گذشت1ماه تاثیر آموزش ارتقاء هوش هیجانی بر کاهش وابستگی به فیس بوک تداوم خواهد داشت.