در این پژوهش، نانوکامپوزیت های fe-sio2به روش آسیاب کاری مکانیکی تهیه شد. نمونه هایی با درصد وزنی سیلیس(x) برابر با 0/0، 5/0 ، 0/1، 5/1، 0/2، 0/3، 0/6 و0/8 به مدت 10 ساعت آسیاب کاری شدند. برای تهیه ی این نانوکامپوزیت پودرهای آهن و سیلیس با درجه ی خلوص بالا از شرکت مرک آلمان به عنوان مواد اولیه به کار رفت. برای شناسایی فازهای تشکیل شده، از روش پراش سنجی پرتو ایکس، استفاده شد. در الگوهای پراش نمونه های آسیاب کاری شده، تنها قله ی مربوط به فاز آهن دیده شد که این امر بر بی شکل شدن فاز سیلیس به هنگام آسیاب کاری دلالت می کند. به کمک رابطه ی شرر، میانگین اندازه ی بلورک ها به دست آمد. اندازه ی ذرات نیز با استفاده از تصاویر میکروسکوپ الکترون روبشی ( sem ) به دست آمد. به کمک ترازوی فاراده، منحنی مغناطش- دمای نمونه ها رسم و دمای کوری آن ها تعیین شد. نتیجه های به دست آمده نشان داد که با افزایش مقدار سیلیس در نمونه ها دمای کوری تغییر چندانی نمی کند و تفاوت معناداری ندارند. این رفتار را می توان با توجه به ویژگی های کامپوزیت هایی با یک فاز فرومغناطیس توجیه کرد. تغییرات تراوایی و مقاومت ویژه ی dcی نمونهها با نسبت های وزنی گوناگون سیلیس با یک دستگاه lcrسنج به دست آمد. تغییرات بهوجود آمده، با توجه به وجود جایگاه های میخ کوبی در نمونهها توجیه شد. با این روش می توان نمونههای گوناگونی از این نانوکامپوزیت را در شرایط گوناگون به سادگی در مقیاس بالا تهیه کرد.