به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف روی و مس بر عملکرد و برخی پاسخهای ایمنولوژیک جوجه های گوشتی، از 400 قطعه جوجه خروس گوشتی سویه راس، با چهار تکرار و در قالب یک آزمایش فاکتوریل 3×3 استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل یک جیره شاهد و سه سطح مختلف مس حاوی 35، 70 و 105 میلی گرم بر کیلوگرم جیره غذایی بود که هر یک در 3 سطح روی شامل 40، 80 و 120 میلی گرم بر کیلو گرم به جیره پایه (فاقد مکمل روی و مس) اضافه شدند. بررسی مقایسات مستقل نشان داد،پرندگانی که از جیره پایه (شاهد) تغذیه شده بودند، مصرف خوراک بالاتری را در کل دوره آزمایش نشان دادند (0/001>p). مکمل نمودن سطوح مختلف مس به جیره سبب افزایش وزن پرندگان در دوره 7 تا 21 روزگی با یک روند خطی شد (0/001>p). از طرفی در 21 تا 42 روزگی، سطوح مختلف عنصر روی سبب کاهش خطی وزن جوجه ها شد (0/05>p). استفاده از سطوح مختلف روی و مس در جیره در مقایسه با گروه شاهد، به طور معنی داری سبب بهبود راندمان تبدیل غذا در دوره رشد و در کل دوره پرورش شد (0/01>p). افزایش سطح مس جیره، تراکم مس استخوان درشت نی را به طور خطی افزایش، در حالیکه تراکم روی استخوان را به طور خطی کاهش داد (0/05>p). با افزایش سطح روی جیره، تراکم مس استخوان افزایش پیدا کرد (0/01>p). افزایش سطح مس از 35 به 70 میلی گرم بر کیلوگرم جیره، سبب افزایش وزن کبد شد (0/06=p). همچنین با افزایش سطح مس، افزایش وزن طحال از یک روند خطی (0/05>p) پیروی کرد. تیتر آنتی بادی علیه ویروس گامبورو، 12 روز پس از تزریق واکسن، با افزایش سطح مس از 35 به 70 میلی گرم بر کیلوگرم جیره، افزایش یافت (0/01>p). همچنین تیتر آنتی بادی علیه ویروس برونشیت در روزهای 6 و 12 پس از تزریق واکسن، با افزایش سطح مس به صورت درجه دوم (0/05>p) افزایش پیدا کرد. مقایسه مستقل بین تیمار شاهد و سایر تیمارها، بهبود تولید آنتی بادی تام و igy را در طی پاسخ اولیه (0/05>p) نشان داد. افزایش سطح مس جیره، سبب افزایش جمعیت هتروفیل ها و همچنین افزایش نسیت هتروفیل به لنفوسیت به صورت خطی (0/01>p) شد. در مجموع، نتایج حاصل از مطالعه حاضر نشان می‎دهد که استفاده از مکملهای روی ومس تاثیر مضاعفی بر عملکرد رشد و بهبود راندمان تبدیل خوراک دارد و در بررسی اثرات اصلی، نقش مس پررنگ تر می‎‎باشد. همچنین مکمل سولفات مس، به طور موثری می تواند عملکرد سامانه ایمنی پرنده را نیز تقویت کند.