در این پژوهش برای مقایسه اثر بخشی برنامه ی ترکیبی آموزش والدین / آموزش توجه و برنامه ی آموزش توجه بر کاهش میزان علائم کمبود توجه و بیش فعالی در کودکان پیش دبستانی در معرض خطر اختلال نقص توجه و بیش فعالی،از میان پیش دبستانی های استان اصفهان، نمونه ای به حجم 33 نفر از پسران 6 ساله که در ارزیابی های والدین و مربی با استفاده از پرسشنامه ی سلامت کودک انتاریو و پرسشنامه ی علائم مرضی کودک csi-4، بیشترین میزان علائم کمبود توجه یا بیش فعالی را دارا بودند،انتخاب شدند و بصورت تصادفی در سه گروه (دو گروه آزمایش ویک گروه کنترل) جایگزین شدند. برای ارزیابی علائم اختلال کمبود توجه و بیش فعالی پرسشنامه ی سلامت کودک انتاریو توسط والدین و پرسشنامه ی علائم مرضی کودک csi-4 توسط مربی، قبل و بعد از اجرای مداخله بصورت پیش آزمون و پس آزمون و یک ماه بعد هم بصورت پیگیری تکمیل شد. همچنین برای سنجش اثر بخشی برنامه های آموزشی بر توجه کودکان آزمون دقت تولوز – پیه رون بر روی کودکان در سه مرحله ی پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری 4 ماهه اجرا شد. تحلیل داده ها از طریق روش آماری تحلیل کوواریانس و با استفاده از نرم افزار spss15 انجام شد. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که بین میانگین نمرات سنجش علائم کمبود توجه و بیش فعالی (براساس ارزیابی های والد و مربی) بین 3 گروه تفاوت معناداری وجود ندارد.همچنین بر اساس نتایج به دست آمده از نمره های آزمون تولوز –پیه رون، نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که در میانگین نمرات زمان واکنش کل آزمودنی ها در مراحل پس آزمون و پیگیری تفاوت معناداری وجود ندارد. اما بین میانگین نمرات پاسخ خطای کل بین سه گروه تفاوت معناداری وجود دارد به این صورت که بین میانگین نمرات گروه آزمایش اول (آموزش والدین/آموزش توجه) و گروه کنترل(0/004= p )و بین میانگین نمرات گروه آموزش توجه و کنترل (0/001= p) در مرحله ی پس آزمون تفاوت معنادار است. در مرحله ی پیگیری بین میانگین نمرات گروه آزمایش اول با گروه آزمایش دوم و گروه کنترل تفاوت معناداری دیده می شود. سطح معناداری به ترتیب( 0/026= p ) و (0/000= p) می باشد. بین گروه آزمایش دوم و گروه کنترل نیز در مرحله ی پیگیری تفاوت معنادار است ( 0/004= p). بعلاوه بین میانگین نمرات پاسخ صحیح کل در سه گروه تفاوت معنادار است (0/02= p).