در شبکه های حسگری مسئله انرژی چالش بزرگی به حساب می آید و پروتکل های مسیریابی این موضوع را باید مد نظر قرار دهند. در این پایان نامه سعی داریم به کمک فاصله ی گره های شبکه تا مقصد انرژی گره ها را به شکل مناسبتری مصرف کنیم.ابتدا احتمال سرگروه شدن در یک شبکه ی حسگری را به صورت تابعی از فاصله ی گره تا مقصد تعیین می کنیم. سپس با در نظر گرفتن یک گره فرضی به عنوان گره ی معیار توانستیم یکنواختی بیشتری را در مصرف انرژی ایجاد کنیم. در انتها نیز با در نظر گرفتن مینیمم انرژی مصرفی در هر گره به مصرفی انرژی مناسبتری رسیدیم.