همکاری جهت بقای سازمانها و گروهها از اهمیت قاطعی برخوردار است. اغلب مشاهده شده همکاری اخلاق، روابط اجتماعی و انسانی در کار، و در کارهای پیچیده سطح بهرهوری و کیفیت را بالا میبرد. در همکاری تلاش دو یا چند نفر جهت رسیدن به هدف، یا اهداف به شیوه ای است که موفقیت هر شخصی موفقیت دیگری را تسهیل می کند. از آنجا که انجام اغلب کارهای فنی و مهندسی از دست یک نفر خارج است و نیازمند همکاری مداوم چندین مهندس است، همکاری در این گروهها اهمیت مضاعفی پیدا می کند. بر این اساس پژوهش حاضر می کوشد تا به بررسی میزان همکاری و عوامل موثر بر آن در بین مهندسان عضو کانون مهندسان شهر آمل که به صورت گروهی کار می کنند، بپردازد. مطالعه حاضر با بهره گیری از نظریه دورکیم و پاتنام و به صورت پیمایشی انجام گرفته است. ابزار گردآوری داده ها پرسش نامه می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی مهندسانی است که به صورت رسمی در سال 1387 عضو کانون مهندسین شهر آمل بودند و به صورت گروهی کار می کردند. از آنجاکه حجم مهندسانی که شرایط فوق را داشتند کم بود عمل تمام شماری روی جامعه آماری صورت گرفت و در نهایت 236 پرسشنامه جمع آوری گردید. اطلاعات جمع آوری شده به کمک نرم افزار spss و با استفاده از روشهای آماری توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته های تحقیق حاکی از آن است که بیشتر مهندسان سطح همکاری خود را با دیگر مهندسان در سطح پایین می دانند. همچنین نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون چند متغیره حاکی از آن است که از میان متغیرهای مستقل تحقیق، «شبکه روابط» (بتا= 46/0)، «اعتماد» (بتا= 30/0) و «عضویت در گروههای حرفه ای» با ضریب استاندارد رگرسیونی (بتا= 19/0-) دارای تأثیر معناداری بر روی میزان همکاری هستند. کلمات کلیدی: همکاری، مهندسان، شبکه روابط، اعتماد، عضویت در گروههای حرفه ای، ارزشهای مشترک، عدالت در گروه.