بررسی دگرگونی بنیادین صورت گرفته در مفهوم قدرت از هابز تا فوکو موضوع اصلی این پایان نامه می باشد. قدرتی که پایه ها و زمینه هایش در مبانی هستی شناسانه، معرفت شناسانه و روش شناسانه هر دو متفکر قرار دارد و اصلا گسست بنیادین صورت گرفته در مفهوم قدرت، ابتدائا گسستی کامل در تمام زمینه های هستی شناسی، معرفت شناسی و روش شناسی از هابز تا فوکو به همراه دارد. بر طبق این انفصال فوکو در برابر سوژه خردمند هابزی، به توضیح مسیری می پردازد که از مرگ سوژه تا ساخته شدن سوژه ادامه دارد. سوژه ای که در روابط متقابل قدرت ـ دانش ساخته می شود و در واقع به ابژه تبدیل شده است. فوکو در برابر ماتریالیسم، ریاضیات و مکانیک، که سه پایه ی معرفت شناسی هابز را تشکیل می دهد و با روش تجزیه_ترکیبی به آنها پرداخته می شود، به بحث از عدم اعتقادش به تکامل انباشتی و خطی دانش و نقد علم و فلسفه می پردازد و با سه روش شناسی دیرینه شناسی، تبارشناسی و اخلاق به آنها می پردازد. اینها خود به ایجاد زمینه ای می پردازد که با توجه به آن مباحث قدرت در اندیشه این دو متفکر مطرح می گردد. مطرح شدن این زمینه ها در نوشته حاضر کمک خواهد کرد تا هم مدلی انتزاعی برای مقایسه فراهم آید و هم نگاهی جامع در ارتباط با مفهوم قدرت در اندیشه این دو متفکر داشته باشیم.

رواج گفتمان نرم در مطالعات سیاسی و امنیتی در دهه پایانی قرن بیستم، به مثابه گشایش افق جدیدی در فهم و تبیین مسائل اجتماعی و راهبردی بوده است. از دال این گفتمان مفاهیم بسیاری نظیر انقلاب نرم، قدرت نرم، امنیت نرم، تهدید نرم، جنگ نرم ساخته شد. انقلاب نرم، واژه ای متناقض به لحاظ ساختار مفهومی می باشد، زیرا از یک طرف به معنای دگرگونی و تحول اساسی و عمدتاً خشونت بار، در ساختار فکری، سیاسی و اقتصادی و فرهنگی جامعه است، از طرف دیگر واژه نرم بیانگر انتقال مسالمت آمیز قدرت بدون ایجاد تغییرات اساسی در بافتهای مختلف جامعه می باشد. بر این اساس این تحول نوین همچنانکه که از نام آن پیداست، بر رویکردی نرم و شیوه ای آرام برای تغییر حکومتها و حکمرانان تأکید دارد و از این رو راهبرد نوینی در عرصه تغییر رژیم ها به شمارمی رود، که خود مبین آنست که ماهیت تغییرات سیاسی به سرعت در حال دگرگونی است و بسیاری از معیارهای گذشته ارزش مفهومی و نظری خود را از دست داده است. جنگ نرم اشاره به فرآیند تغییر سیاسی دارد که، اهداف آن دو سر طیف تغییر در اعتقادات و باورها و تغییر در ساختارهای نظام سیاسی را در بر می گیرد. تغییر ساختارهای نظام سیاسی همان است که از آن به عنوان انقلاب نرم یاد می شود. انقلاب نرم علی رغم تفاوتهایی که با انقلابهای نوع کلاسیک دارد، نوع جدیدی از انقلاب است که بازیگران آن جنبشهای نوین اجتماعی می باشند. با این تعبیر می توان انقلاب نرم را فرآیند تغییر ساختارهای حکومت دانست که بر پایه جنبش های نوین اجتماعی شکل می گیرد. در این پژوهش، برای اثبات این ادعا لازم است بین سه مولفه انقلاب نرم، یعنی قدرت نرم، امنیت نرم و تهدید نرم ارتباط معنایی برقرار نمود و انقلاب نرم را بر پایه این الگوی ارتباطی تبیین نمود. دست یابی به این مهم هدف غایی انجام این پژوهش است.

ساختار دولت فدرال عراق امروزی، حاصل مبارزات سیاسی و اجتماعی گروه های مختلف عراق، متشکل از کُردها، شیعیان و سنی ها می باشد. کُردها به عنوان یکی از نیروهای سیاسی فعال، همیشه به دنبال دست-یابی به خواسته ها و مطالبات خویش در داخل عراق بوده اند که با سرکوب حکومت مرکزی مواجه شده اند. بعد از اینکه کُردها بر اساس پیمان سوِر به خودمختاری رسیدند؛ اما پیمان با شکست و عدم تعهد دولت-های امضاکننده پیمان مواجه گردید، کُردها خود را بین چند کشور دیدند که هر کدام از آن کشورها دارای تمامیت ارضی خاص خود بودند و اجازه هرگونه خودمختاری را از کُردها گرفتند. قیام کُردها بصورت قومی و ملی دنبال گردید. حملات نظامی دولت های دارای اقلیت کُرد به آن ها با شدت ادامه می یافت و کَردها یا ادغام می شدند یا قیامشان سرکوب و متلاشی می گردید. اما قیام ها در کُردستان عراق پس از تأسیس دولت عراق به صورت حزبی دنبال گردید و احزاب جدید و مختلفی در کُردستان برای تحقق خواسته ها و مطالبات کُرد دست به فعالیت و مبارزه با حکومت مرکزی زدند. حزب دموکرات کُردستان یکی از حزب های کُردستان عراق می باشد که از ابتدای تأسیس در 1946م به منظور رسیدن به خواسته های برحق مردم کُرد به مبارزه فکری و عملی با حکومت مرکزی عراق برخاست. رهبری کاریزماتیک و مقتدر ملامصطفی سبب تسلط کُردها بر منطقه کُردستان در برهه ای گردید. مبارزات حزب دموکرات بعد از مرگ او به رهبری مسعود بارزانی تداوم پیدا کرد. حزب دموکرات در سال 1992 با همراهی اتحادیه میهنی حکومت خودمختار را در منطقه کُردستان تأسیس کردند که با مخالفت شدید حکومت مرکزی مواجه گردید و به رسمیت شناخته نگردید. اما آغاز جنگ آمریکا و عراق در سال 2003 و سرنگونی رژیم بعثی صدام، آرزوی دیرینه کُردها را برآورده کرد و کُردها بعد از هشت دهه مبارزه توانستند اصل خودمختاری کُردستان عراق را در قانون اساسی دولت فدرال نهادینه سازند و حکومت اقلیم کُردستان را تأسیس کنند.

چکیده ندارد.