روابط تجاری که هر کشور در سطح بین الملل داراست می تواند بر رشد اقتصادی آن کشور تأثیر گذار باشد، این روابط منجر به کارگیری عوامل تولید در بین بخش هایی از اقتصاد هر کشور می شود که از بهره وری بیشتری برخوردارند. و این امر منجر به بهبود بازدهی کل عوامل تولید و تولید ناخالص داخلی هر کشور می گردد. در سال های اخیر مطالعات زیادی در این زمینه با استفاده از مدل ها و روش های مختلف اقتصاد سنجی به منظور پاسخ به سوالاتی نظیر اینکه آیا رشد صادرات علت رشد اقتصادی است و یا رشد صادرات معلول رشد اقتصادی است و یا اینکه بین آنها رابطه ای متقابل وجود دارد، برای اقتصاد ایران انجام شده است. در این مطالعه ضمن ارائه یک الگوی تعادل عمومی محاسباتی (cge) برای اقتصاد ایران به بررسی اثر صادرات بر رشداقتصادی ایران پرداخته شده است و بررسی می کند که در بین بخش های صادراتی، در اقتصاد ایران کدام یک دارای تأثیر بیشتری بر رشداقتصادی است. در این مطالعه منبع اطلاعاتی استفاده شده ماتریس حسابداری اجتماعی (sam) سال 1380 و به منظور تحلیل نتایج از نرم افزار gams استفاده شده است. به طور کلی نتایج بدست آمده پس از اجرای سناریو های متفاوت در این مطالعه حاکی از آن است که بین صادرات و رشد اقتصادی رابطه مثبتی وجود دارد و در بین بخش های کشاورزی، صنعت و معدن و خدمات که بیانگر بخش های صادرات غیر نفتی در اقتصاد ایران می باشند، صادرات بخش صنعت و معدن دارای تأثیر بیشتری بر رشد اقتصادی است. این نتایج بیانگر این است که صادرات تأثیر بسزایی در رشد اقتصادی کشور داراست.

چکیده ندارد.