هدف از پژوهش حاضر، مقایسه عملکرد کودکان دارای اختلال بی اعتنایی مقابله ای ‏‎‏ْْ،در تکالیف تئوری ذهن ، با کودکان عادی بود. در راستای هدف فوق ،180 نفر دانش آموز (60 دختر نفر اختلال بی اعتنایی مقابله ای،120 نفر عادی) 6 تا 8 ساله از منطقه شمال و جنوب تهران که از طریق نمونه گیری خوشه ای مرحله ای گزینش شده بودند،مورد مطالعه قرار گرفتند.نمونه ها با کنترل متغیرهایی از قبیل سن،جنس ، طبقه اقتصادی و تحصیلات پدر متعادل شده بودند. برای تعیین تئوری ذهن از آزمون تئوری ذهن (پارکر و همکاران،2007)، و برای تشخیص اختلال بی اعتنایی مقابله ای از دو پرسشنامه، مقیاس درجه بندی اختلال رفتار ایذایی(dbdrs) و سیاهه اختلال بی اعتنایی مقابله ای(oddi)، استفاده شد. روایی آزمون ها با استفاده از روش های روایی همزمان و روایی صوری، و اعتبار آنها با استفاده از روش آلفای کرونباخ و کودر ـ ریچاردسون، مطلوب احراز شد. نتایج این پژوهش حاکی از این بود که، میان عملکرد کودکان دارای اختلال بی اعتنایی مقابله ای و کودکان عادی در تکالیف تئوری ذهن ، تفاوت معنادار وجود داشت. همچنین روند تحولی تئوری ذهن در هر دو گروه کودکان(دارای اختلال بی اعتنایی مقابله ای و عادی) با توجه به سن صعودی بود و کودکان بزرگتر (8-7 ساله) در مقایسه با کودکان خردسالتر(7-6 ساله ) به سطوح بالاتر تئوری ذهن رسیدند.

چکیده: هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه کمال گرایی (مثبت/ منفی) با رفتارهای خود ناتوان ساز و همچنین مقایسه این متغیرها در دختران و پسران است. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی است. تعداد 360 نفر (170پسر و190 دختر) از دانشجویان سال سوم کارشناسی رشته های مختلف علوم انسانی، فنی و مهندسی، و علوم پزشکی دانشگاههای تهران بر اساس نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب و در این پژوهش شرکت کردند. برای سنجش باورهای کمال گرایانه، از مقیاس کمال گرایی فراست (fmp) و برای سنجش رفتارهای خود ناتوان ساز از مقیاس خود ناتوان سازی جونز و رودوالت (shs) استفاده شد. داده های پژوهش توسط روشهای آماری همبستگی و تحلیل رگرسیون و آزمون مقایسه ی میانگین (آزمونt) مورد بررسی قرار گرفت. یافته های پژوهش نشان داد که بین کمال گرایایی و رفتارهای خود ناتوان ساز همبستگی مثبت (01/0 p<) وجود دارد. بین بعد کمال گرایی مثبت با رفتارهای خود ناتوان ساز رابطه منفی (01/0 p<) و بعد کمال گرایی منفی با رفتارهای خود ناتوان ساز رابطه ی مثبت (01/0 p<) وجود دارد و هر دو این ابعاد می توانند تغییرات مربوط به خود ناتوان سازی را به صورت معنی دار (001/0 p<) پیش بینی کنند. نتایج آزمون مقایسه میانگین نشان داد که بین کمال گرایی دختران و پسران تفاوت معناداری (05/0p<) وجود دارد و کمال گرایی منفی پسرا ن به صورت معنی داری (001/0p<) بالاتر از دختران است ولی در کمال گرایی مثبت بین دختران و پسران تفاوت معناداری (05/0 p>) مشاهده نشد.

سپاسگزاری شامل توجهی فعالانه و متفکرانه به منافع، ارزشها، داشته ها و تجارب مثبت در زندگی روزانه است و هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه سپاسگزاری و سبک های مقابله با استرس در میان دانشجویان دانشگاه های سراسری شهر تهران بود، به این دلیل از روش همبستگی در پژوهش حاضر استفاده شد. 299 دانشجو (174 دختر، 125 پسر) که با یک روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند، با تکمیل پرسشنامه سپاسگزاری (as) و سبک های مقابله با استرس(cs-r) در این پژوهش شرکت کردند. به منظور تهیه ابزاری مناسب جهت سنجش متغیر سپاسگزاری، پرسشنامه سپاسگزاری ترجمه گردید و سپس اعتبار مقدماتی آن محاسبه گردید. ضریب آلفای کرونباخ برای بدست آوردن همسانی درونی در نمونه 50 نفری برای هر یک از مقیاس های پرسشنامه سپاسگزاری به ترتیب عبارت بودند از: شکرگزاری 74/.، تمرکز بر داشته ها 76/.، حیرت 74/.، لحظه حال 75/.، تشریفات مذهبی 77/.، فقدان-مصیبت 75/.، مقایسات اجتماعی/خود 82/.، و روابط بین فردی 73/.، و نمره کل سپاسگزاری 74/.، و ضریب پایایی به روش بازآزمایی پس از 3 هفته و در میان 12 نفر از دانشجویان دانشکده معماری 86/. بدست آمد. برای تحلیل آماری داده ها از ضریب همبستگی و تحلیل رگرسیون قدم به قدم استفاده شد. نتایج پژوهش نشان از رابطه مثبت معنادار میان سپاسگزاری و یکایک مقیاس های سبک مقابله ای مساله مدار یعنی مقابله فعال، مقابله از طریق برنامه ریزی، مقابله از طریق جلوگیری از فعالیت های مزاحم، مقابله بردبارانه، مقابله جستجوی حمایت اجتماعی-ابزاری و در میان مقیاس های سبک مقابله ای هیجان مدار، مقیاس های مقابله از طریق جستجوی حمایت اجتماعی-عاطفی، انکار، روی آوردن به مذهب رابطه مثبت معنادار دیده شد و همچنین نتایج نشان می دهد که سپاسگزاری با مقابله از طریق مصرف دارو و مقابله از طریق عدم درگیری رفتاری، رابطه منفی معنادار، و با مقابله از طریق تفکر آرزومندانه رابطه مثبت معنادار دارد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد افراد سپاسگزار بیشتر از سبک های مقابله ای کارآمد در مقایسه با سبک مقابله ای ناکارآمد بهره می جویند و بیشترین قدرت پیش بینی سپاسگزاری را در میان سبک های مقابله با استرس، به ترتیب سبک مقابله ای هیجان مدار، مساله مدار و ناکارآمد دارد. در واقع می توان نتیجه گرفت که میان نمره کل سپاسگزاری و سبک های مقابله ای کارآمد رابطه متقابل وجود دارد. و افرادی که از میزان سپاسگزاری بالایی برخوردارند، گرایش به استفاده از سبک های مقابله ای کارآمد دارند.

پژوهش حاضر به منظور مقایسه ارتباط خودپنداره و ادراک لیاقت شناختی دانش آموزان پیش دانشگاهی در رشته های مختلف تحصیلی در شهر بابل و با روش پژوهش پس رویدادی وهمبستگی انجام شد. به منظور دستیابی به اهداف پژوهش تعداد 240 دانش آموز دختر و پسر از رشته های مختلف تحصیلی به روش خوشه ای چند مرحله ای تصادفی انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از آزمون خودپنداره راجرز و خرده مقیاس شناختی از مقیاس ادراک لیاقت هارتر استفاده شد. در این تحقیق، سه فرضیه مورد آزمون قرار گرفت. فرضیه اول ( بین خودپنداره و ادراک لیاقت شناختی دانش آموزان رابطه وجود دارد) با استفاده از مدل آماری ضریب همبستگی پیرسون آزمون شد. یافته ها وجود چنین ارتباطی را در سطح اطمینان99/0 تایید کردند. فرضیه دوم( خودپنداره و ادراک لیاقت شناختی دانش آموزان دختر و پسر در رشته های مختلف تحصیلی با هم تفاوت دارند) با استفاده از روش تحلیل واریانس دوطرفه آزمون شد. نتایج نشان داد که بین خودپنداره و رشته تحصیلی دانش آموزان تفاوت آماری معنادار وجود داشت. اما تفاوت معنادار بین ادراک لیاقت شناختی و رشته تحصیلی مشاهده نشد. و اثر تعامل هم بین جنسیت و رشته تحصیلی به لحاظ آماری معنادار نبود. فرضیه سوم (بین خودپنداره و ادراک لیاقت شناختی با متغیر جنسیت رابطه وجود دارد) با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس یکطرفه آزمون شد. یافته ها نشان دادند که بین خودپنداره و جنسیت، ادراک لیاقت شناختی و جنسیت تفاوت معنادار وجود داشت. کلید واژه ها: ادراک لیاقت شناختی، خودپنداره، رشته تحصیلی، جنسیت، پیش دانشگاهی

این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین رضایت شغلی و سرمایه روانشناختی کارکنان با رضایت مراجعین انجام گردید. بدین منظورکلیه مراکز بهداشتی – درمانی شهرداری تهران به عنوان جامعه آماری این پژوهش در نظر گرفته شدند و در جامعه مراجعین با استفاده از نمونه گیری طبقه ای سهمی، 356 نفر از مراجعین و در جامعه کارکنان 243 نفر مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه سرمایه روانشناختی لوزانس (pcq)، رضایت شغلی مینه سوتا (msq) و نگرش سنج محقق ساخته مراجعین بود. با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ اعتبار آنها مورد بررسی قرار گرفت که میزان اعتبار آنها به ترتیب 87/. ،90/. و 91/. به دست آمد و بدین ترتیب اعتبار ابزار مورد استفاده تأیید شد. نتیجه کلی این پژوهش نشان داد که رضایت شغلی و سرمایه روانشناختی کارکنان با رضایتمندی مراجعین رابطه دارد. بنابراین فرضیه اصلی تحقیق تأیید شده و می توان چنین نتیجه گیری کرد که با افزایش رضایت شغلی و سرمایه روانشناختی کارکنان می توان رضایتمندی مراجعین را نیز افزایش داد، لذا پژوهش حاضر از جمله پژوهش های کاربردی بوده و می تواندجهت بهبود کیفیت عملکرد این مراکز و مراکز مشابه مورد استفاده قرار گیرد.

استفاده از تلفن همراه در هنگام رانندگی به دلیل ایجاد حواسپرتی و افزایش احتمال تصادفات رانندگی به یکی از موضوعات نگران کننده در حوزه ایمنی ترافیک تبدیل شده است. دو سوال اساسی در ارتباط با این پدیده مطرح است: 1) چه عواملی سبب تمایل رانندگان به استفاده از تلفن همراه در هنـگام رانندگی می شوند؟ 2) مکالمه با تلفن همراه چگونه سبب کاهش توانایی های رانندگان در کنترل حرکت خودرو می شود؟ مطالعات گذشته در زمینه عوامل موثر بر تمایل رانندگان، عمدتاً بر علل شخصیتی و فرهنگی - اجتماعی متمرکز بوده و تاثیر عوامل مرتبط با ترافیک چندان مورد مطالعه قرار نگرفته اند. همچنین مطالعات گذشته در زمینه نقش مکالمه با تلفن همراه در کاهش عملکردهای رانندگی عمدتاً به بررسی تغییرات متغیرهای رانندگی در هنگام مکالمه پرداخته و تاثیر محتوای مکالمه بر متغیرهای رانندگی و نیز تغییرات متغیرها پس از مکالمه چندان مورد توجه قرار نگرفته است. به علاوه، روش های به کار رفته در مطالعات پیشین برای ایجاد بار ذهنی مشابه با یک مکالمه واقعی در آزمایش ها دارای محدودیت هایی بوده اند. در این مطالعه روش جدیدی برای ایجاد سطح دشواری و بار معنایی همانند مکالمات واقعی مورد آزمایش قرار گرفت. همچنین، تاثیر عوامل مرتبط با ترافیک شامل نوع مسیر، سرعت خودرو و فاصله آن با خودروی جلویی بر پاسخ دهی به تلفن همراه در هنگام رانندگی در یک طرح آزمایشگاهی و تجربی با استفاده از شبیه ساز رانندگی مورد بررسی قرار داده است. تاثیر بار معنایی و سطح دشواری مکالمه بر تغییرات سرعت رانندگی نیز پیش، حین و پس از مکالمه مورد بررسی قرار گرفت. در این مطالعه 52 دانشجوی پسر با حداقل سه سال سابقه رانندگی مداوم در محدود سنی 25 تا 35 سال مورد مطالعه قرار گرفتند. نتایج نشان داد که تمایل رانندگان به مکالمه با تلفن همراه در هنگام رانندگی علاوه بر عوامل فردی و اجتماعی به طور مستقیم تحت تاثیر عوامل ترافیکی و شرایط رانندگی (سرعت خودرو و فاصله آن با خودروی جلویی) قرار دارد. نوع مسیر بر میزان پاسخ دهی به تماس های دریافتی تاثیر معنی دار نداشت. همچنین، الگوی تغییرات سرعت رانندگی با تغییر سطح دشواری مکالمه تغییر کرد. سرعت و فاصله طولی مرجح رانندگان برای پاسخ دهی به تماس های دریافتی (ریسک قابل قبول برای انجام همزمان دو تکلیف رانندگی و مکالمه) می تواند در سیستم های رایانه ای درون خودرو برای کنترل فعال (محدود کننده سیگنال تلفنی) یا غیرفعال (هشدار دهنده ) رفتار راننده به کار رود. نتایج این مطالعه، یافته های اولیه ای را در این زمینه ارایه می-دهد. همچنین بر اساس نتایج این مطالعه مکالمات طولانی و دشوار با تلفن همراه سبب کاهش کنترل راننده بر سرعت و افزایش آن پس از پایان مکالمه می شود. در حالی که در مکالمات کوتاه و ساده راننده پس از پایان مکالمه کنترل خود را بر سرعت رانندگی بازمی یابد. الگوی تغییرات سرعت پیش، حین و پس از مکالمه، در سیستم های فعال و غیر فعال درون خودرو برای کنترل ایمنی ترافیک قابل استفاده است. همچنین این سیستم ها می توانند از داده های مربوط به عملکرد مکالمه شامل تعداد کلمات، زمان سپری شده از مکالمه یا مکث های میان کلمات برای تحلیل میزان درگیرشدن راننده در تکلیف دوم (مکالمه) استفاده نمایند. به نظر می رسد، به دلیل گزارش نشدن تصادفاتی که تنها اندکی پس از پایان یک مکالمه تلفنی روی داده اند، تاثیر مکالمه با تلفن همراه بر بروز تصادفات کمتر از حد واقعی برآورد شده باشد.

هدف از پژوهش حاضر بررسی و مقایسه ی سبک های دلبستگی، صمیمیت زناشویی و ادراک حمایت اجتماعی در زنان متاهل مبتلا به اختلالات وسواسی – جبری و افسردگی اساسی بوده است. بدین منظور 41 نفر از زنان متاهل مبتلا به اختلال وسواسی – جبری و 39 نفر از زنان مبتلا به اختلال افسردگی اساسی با مدت ازدواج 1- 15 سال که به شماری از مراکز مشاوره واقع در مرکز و شمال شهر تهران مراجعه نموده بودند، به شیوه ی روش نمونه گیری در دسترس مورد آزمون قرار گرفتند. ابزارهای مورد استفاده، مقیاس غربالگری وسواس مادزلی، مقیاس افسردگی بک ، مقیاس صمیمیت زناشویی(miq)، مقیاس بازنگری شده مقیاس دلبستگی بزرگسال کولینز و رید (raas)، مقیاس چندوجهی حمایت اجتماعی ادراک شده (mspss) می باشد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون t مستقل ، آنوا و شفه استفاده شد .نتایج نشان داد که بین صمیمیت زناشویی در دو گروه نمونه تفاوت معناداری وجود ندارد. البته در نمرات زیرمقیاس های صادق بودن، علاقه و محبت و پایبندی به تعهدات، تفاوت دو گروه معنی دار بود. بین سبک دلبستگی نزدیک بودن (ایمن) و سبک دلبستگی وابسته در دو گروه نمونه تفاوت معناداری وجود دارد. بین سبک های دلبستگی اضطرابی در دو گروه نمونه تفاوت معناداری وجود ندارد. بین ادراک حمایت اجتماعی در دو گروه نمونه تفاوت معناداری وجود دارد. میانگین نمرات صمیمیت زناشویی در سه گروه افراد وسواسی با میزان خیلی خفیف افسردگی و افراد وسواسی با میزان خفیف افسردگی و افراد وسواسی با میزان متوسط افسردگی با یکدیگر متفاوتند.

چکیده این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین سبک های فرزندپروری و خودانضباطی با پیشرفت تحصیلی دانشآموزان صورت گرفت، جامعه آماری شامل تمام دانش آموزان دختر و پسر مقطع متوسطه شهر کرمانشاه می باشد که تعداد آنها 29745 نفر بود از این میان 400 نفر طبق جدول مورگان به عنوان نمونه انتخاب شد برای اینکه نسبت بین دختر و پسر رعایت گردد از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای استفاده شد که در نهایت 220 نفر دختر و 180 نفر پسر انتخاب گردید، ابزار پژوهش شامل پرسشنامه خود انضباطی زندکریمی (1390) و پرسشنامه ابعاد رفتاری والدین نقاشیان (1358) بود. نتایج پژوهش نشان داد بین سبک فرزندپروری مقتدرانه با پیشرفت تحصیلی رابطه مثبت ، بین خود انضباطی، سطوح درون سازی و هویت یابی با پیشرفت تحصیلی رابطه مثبت و سطح غیر اخلاقی با پیشرفت تحصیلی رابطه منفی وجود دارد، ( 01/0 <p). همچنین نتایج نشان داد سهم خود انضباطی نسبت به سبک فرزندپروری مقتدرانه در تبیین واریانس پیشرفت تحصیلی بالاتر است و در کل 24.7 درصد از واریانس پیشرفت تحصیلی را تبیین مینماید در حالی که سبک فرزندپروری مقتدرانه 4 درصد از تغییرات پیشرفت تحصیلی را تبیین می نماید.?????????????????????????????????????????????????????????????? نتیجه گیری کلی این است که برای رسیدن به هدف پیشرفت تحصیلی بالا در دانش آموزان باید خودانضباطی و به خصوص سطح درونسازی دانش آموزان تقویت گردد همچنین سبک فرزندپروری مقتدرانه به والدین آموزش داده شود. ????????????????????????????????????????????? کلید واژه ها : خودانضباطی، سبک های فرزندپروی، پیشرفت تحصیلی، دانش آموزان

هدف این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش جنسی گروهی با رویکرد شناختی رفتاری بر رضایتمندی زناشویی و عملکرد جنسی زنان متاهل مراجعه کننده به یکی از مراکز مشاوره تهران بود. این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی همراه با گمارش تصادفی آزمودنی ها در گروه آزمایش و کنترل، به همراه پیش آزمون، پس آزمون و مطالعه پیگیری بود. جامعه آماری این پژوهش، کلیه زنان مراجعه کننده به یکی از مراکز مشاوره تهران در طی چهار سال گذشته بود. از میان داوطلبین واجد شرایط شرکت در پژوهش، 30 نفر به طور تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل قرار گرفتند. مداخله این پژوهش شامل 10 جلسه 2 ساعته آموزش شناختی رفتاری بود، که به شکل گروهی برای گروه آزمایشی استفاده شد. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش، نسخه فارسی شاخص سنجش رضایتمندی زناشویی (هادسن، 1992) و مقیاس سنجش عملکرد جنسی زنان (روزن، 2000) بوده است. یافته های بدست آمده با استفاده از آزمون آماری t مستقل، تحلیل کوواریانس و واریانس یکطرفه با اندازه گیری های مکرر با نرم افزار spss22 تجزیه و تحلیل شدند. نتایج این پژوهش نشان داد که این مداخله موجب ارتقای رضایتمندی زناشویی و بهبود عملکرد جنسی زنان شد. همچنین یافته های بدست آمده حاکی از بهبود عملکرد در خرده مقیاسهای میل جنسی ، تهییج جنسی، رطوبت مهبلی، ارگاسم، رضایت جنسی و درد جنسی بود. همچنین تغییرات بدست آمده در پیگیری یک ماهه نیز ماندگار بود.

پژوهش حاضر به منظور بررسی اثربخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی (بهوشیاری) بر طرحواره های ناسازگار و توانایی خودمهارگری خوردن در دانشجویان دختر چاق دانشگاه الزهراء(س) انجام شده است. در این پژوهش از روش تحقیق نوع شبه آزمایشی پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانشجویان چاق دانشگاه الزهراء (س) بود. 24 به عنوان نمونه انتخاب شدند و قبل از مداخله و بعد از آن پرسشنامه طرحواره یانگ (فرم کوتاه) و پرسشنامه سبک زندگی موثر بر وزن کلارک (wels) ورا تکمیل کردند و با اندازگیری دقیق قد و وزن به عنوان افراد چاق با 30 ? bmi به شیوه نمونه در دسترس انتخاب و به روش تصادفی به دو گروه (آزمایش و کنترل) تقسیم شدند. مداخله هشت جلسه دو ساعته درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی(بهوشیاری) (mbct) بود. داده ها از طریق تحلیل کوواریانس و t مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. دو گروه بعد از درمان به طور معنی داری از نظر طرحواره های ناسازگار اولیه و توانایی خودمهارگری متفاوت بودند(001/0=p). به طور کلی نتایج پژوهش نشان داد که درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی با افزایش توانایی خودمهارگری دختران چاق رابطه معنی داری دارند.

چکیده یافتن آموزش های مناسب در دوران بارداری به منظور سپری کردن بهتر این دوره از اهمیت خاصی برخوردار است. پژوهش حاضر در زمینه آموزش تکنیک های دلبستگی برای آغاز ارتباط بین مادر و جنین و ارتقاء سلامت روان زنان باردار است. آموزش دلبستگی مادرانه مستلزم آگاهی از خصوصیات جنین، تکنیک های ایجاد دلبستگی، آموزش روش های مقابله با استرس و اضطراب و افسردگی بارداری و آگاهی از روش های فرزندپروری می باشد. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر آموزش تکنیک های دلبستگی پیش از زایمان بر افزایش دلبستگی مادر به جنین و سلامت روان زنان باردار است. تحقیقات نشان می دهند بررسی مداخلاتی که مبتنی بر آموزش مفاهیمی همچون دلبستگی پیش از زایمان است، بر ایجاد دلبستگی مادر به جنین و سلامت روان زنان باردار تأثیر دارد. روش و ابزار پژوهش حاضر، نیمه تجربی است و از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل استفاده شده است. اعضای گروه آزمایش و کنترل که هر کدام شامل 15 نفر از زنان بارداری بودند که به بیمارستان صارم مراجعه کردند، پرسشنامه دلبستگی مادر به جنین و سلامت روان را تکمیل کردند. سپس زنان گروه آزمایش در 10 جلسه ی60 دقیقه ای در کارگاه آموزشی تکنیک های دلبستگی شرکت کردند. در پایان هر دو گروه، آزمون های ذکر شده را مجددا تکمیل کردند. نتایج نشان می دهد آموزش تکنیک-های دلبستگی پیش از زایمان بر افزایش دلبستگی مادر به جنین و سلامت روان تاثیر مثبتی به جای خواهد گذاشت. نتایج نشان داد آموزش تکنیک های دلبستگی می تواند دلبستگی مادر به جنین و سلامت روان زنان در دوران پر استرس بارداری را افزایش دهد که این متأثر از برنامه آموزشی تکنیک های دلبستگی مادر به جنین (متغیر مستقل) بوده است. از جمله پیشنهادات این پژوهش، اجرای مداخله در بیمارستان های دولتی و آموزش به زنان باردار و همسرانشان به منظور تعمیم نتایج می باشد. کلید واژه ها: تکنیک های دلبستگی پیش از زایمان، دلبستگی مادر به جنین، سلامت روان

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش روانشناختی بر هیجان ابرازشده و کاهش شدت اختلال در مبتلایان به وسواس فکری– عملی انجام شد. مطالعه حاضر از طرح-های نیمه آزمایشی با مدل پیش آزمون-پس آزمون همراه با گروه کنترل است. جامعه آماری، شامل کلیه مراجعه کنندگان به بخش روانپزشکی بیمارستان امام حسین(ع) تهران در تابستان (1393) بود. گروه نمونه، شامل 27 نفر از مبتلایان به اختلال وسواس فکری-عملی بودند که به روش نمونه گیری در دسترس از بیمارستان امام حسین(ع) تهران انتخاب و به روش غیرتصادفی در دو گروه آزمایش (n=12) و کنترل (n=15) قرار گرفتند. آزمودنی ها مقیاس وسواس-اجبار ییل براون (y-bocs) و مقیاس سطح هیجان ابرازشده (lee) را تکمیل نمودند. سپس مداخله آموزش روانشناختی با توجه به برنامه آموزشی mfbt در مورد گروه آزمایش اجرا شد. این مداخله شامل 8 جلسه 2 ساعته، آموزش روانشناختی به مراقبین مبتلایان به وسواس بوده است. به منظور تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس (ancova) استفاده شد. نتایج بدست آمده نشان داد آموزش روانشناختی در کاهش هیجان ابرازشده و مولفه های آن شامل: مزاحمت/مداخله گری، پاسخ هیجانی، نگرش منفی نسبت به بیماری، تحمل/انتظار و کاهش شدت اختلال در مبتلایان به وسواس فکری-عملی موثر است. این یافته با سایر مطالعات انجام شده در این زمینه که نشان می دهند مداخلات روانشناختی بر کاهش هیجان ابراز شده و کاهش شدت علائم اختلال موثر است، همسو است.

دلبستگی پیوند عاطفی و رابطه ایی نزدیک با افراد خاص و احساس ایمنی بیشتر در حضور این افراد است .اگر فرد نتواند در کودکی پیوند عاطفی با مراقب خود برقرار کند ،در بزرگسالی قادر به برقراری رابطه با دیگران نخواهد بود و مستعد مبتلا به مشکلاتی هم چون سازگاری خواهد بود. هدف از بررسی حاضر،رابطه سبک های دلبستگی و سازگاری اجتماعی بود.جهت بررسی فرضیات طرح پژوهش که پس رویدادی و از نوع علی مقایسه ایی بود. 300 نفر از دانشجویان دانشگاه های تهران،شهید بهشتی،و علامه برای مطالعه انتخاب شدند.روش نمونه گیری تصادفی خوشه ایی بود.به این صورت که از میان دانشگاه های دولتی شهر تهران،سه دانشگاه تهران،شهید بهشتی و علامه به صورت تصادفی انتخاب شدند.سپس تعداد دو دانشکده از هر دانشگاه و از هر دانشکده ،دو رشته و از هر دو رشته دو کلاس به صورت تصادفی برای مطالعه برگزیده شد. ابزار پژوهش دو پرسشنامه سبک های دلبستگی بزرگسالان و سازگاری اجتماعی بود. نتایج نشان داد که میان سبک های دلبستگی ایمن و سازگاری اجتماعی رابطه مثبت وجود دارد و میان سبک های دلبستگی اجتنابی و اضطرابی رابطه وجود ندارد.هم چنین بررسی نشان داد که میزان سازگاری اجتماعی در سه سبک دلبستگی ایمن،اجتنابی ،دوسوگرا متفاوت است.