بادام با نام علمی (prunus amygdalus)متعلق به خانواده ی (rosaceae)و زیر خانواده ی (pronoideae) می باشد. مغز بادام حاوی انرژی زیادی می باشد، همچنین در مغز بادام اسیدهای آمینه، قند و عناصر معدنی نیز یافت می شود. بادام به صورتهای مختلفی از جمله دارویی، عطرسازی ودر قنادی ها مصرف می شود. از نظر تولید کشور ایران مقام چهارم را در جهان دارا می باشد. تعیین خواص فیزیکی و مکانیکی بادام به منظور طراحی و ساخت ادوات و ماشینهای مورد نیاز برای مراحل مختلف پس از برداشت، فرآوری و بسته بندی این محصول و در کل تهیه یک استاندارد مفید، لازم می باشد. لذا در این تحقیق در ابتدا مشخصه های فیزیکی شامل ابعاد، جرم، میانگین قطر هندسی، کرویت، سطح رویه، حجم و فرآیند جذب رطوبت اندازه گیری و محاسبه شد. آزمایش ها بر روی نمونه های جمع آوری شده از دو رقم شاهرود12 و مامایی انجام گرفت.میانگین قطر متوسط هندسی برای بادام 31/24 میلی متر و برای مغز 26/14 میلی متر بدست آمد. میانگین کرویت برای بادام 65/0 و برای مغز 5/0 بدست آمد. با قرار دادن نمونه هایی از مغز بادام در آب، فرآیند جذب رطوبت مغز بادام مطالعه و مدل های ریاضی آن تدوین شد. نتایج نشان داد که در فاصله زمانی بین 13-9 ساعت پس از قرار دادن نمونه های مغز بادام مامایی در آب ،کل افزایش وزن آنها نسبت به وزن اولیه 45%- 66/51% بود که این مقدار پس از 18 ساعت به 66/55% افزایش یافت. همچنین کل افزایش وزن مغز بادام شاهرود12 نسبت به وزن اولیه 35%- 40% بود که این مقدار پس از 18 ساعت به 66/43% افزایش یافت.تخمین جرم بادام بر اساس ابعاد و حجم مورد بررسی قرار گرفت و مدل جرم بر اساس ضخامت به عنوان بهترین گزینه به منظور استفاده صنعتی و اقتصادی پیشنهاد گردید.بررسی اثر رطوبت بر ضریب اصطکاک استاتیک بادام نشان داد که با افزایش رطوبت، این ضریب افزایش می یابد و همچنین نتایج نشان داد که جنس سطوح مختلف تأثیر معنی داری در سطح 1% بر روی ضریب اصطکاک استاتیک بادام دارد.تعیین خواص شکست بادام با استفاده از یک آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی برای مشخص کردن تأثیر چهار فاکتور رقم، سرعت و جهت بارگذاری، اندازه بادام بر نیروی شکست، تغییر شکل در نقطه شکست، انرژی شکست، توان مصرفی، چغرمگی و نرمی انجام گرفت و نتایج حاصل نشان داد که سرعت بارگذاری بر نیرو، انرژی و توان لازم برای شکست بادام، تغییر شکل در نقطه شکست، چغرمگی و نرمی در سطح 1% معنی دار بود.یافته ها نشان داد که با افزایش سرعت بارگذاری، نیروی شکست و چغرمگی کاهش و تغییر شکل در نقطه شکست افزایش می یابد. همچنین انرژی مصرفی برای شکست بادام در بارگذاری از رو با میانگین mj26/352 به اندازه 47% کمتر از آن در بارگذاری از پهلو با میانگین mj47/520 است.نتایج حاصل از آزمون بارگذاری ضربه ای نشان داد که اثر رطوبت بر انرژی کرنشی و بازگشتی در سطح 1% معنی دار می باشد. همچنین با افزایش سطح رطوبتی از 4-3 درصد به 10-9 درصد انرژی کرنشی کاهش یافته و با افزایش بیشتر رطوبت تا سطح 16-15 درصد روند افزایشی پیدا می کند نتایج نشان داد که در بیشتر آزمایش ها در یک سطح زاویه سقوط با افزایش رطوبت، تخریب نمونه های بادام کاهش پیدا می کند.

در این تحقیق اثر مخلوط های مختلف بیودیزل بر روی پارامترهای عملکردی یک موتور دیزل 4 سیلندر مورد بررسی قرار گرفت. بیودیزل مورد استفاده از روغن پسماند آشپزخانه تهیه و با درصدهای حجمی 5، 10، 15 و 20 درصد با سوخت دیزل مخلوط شده و سپس اثر آن بر روی گشتاور و توان تولیدی و همچنین اثر آن بر روی بیشینه فشار درون سیلندر و دمای گازهای خروجی از اگزوز موتور مذکور مورد بررسی قرار گرفت. در مقایسه با زمان استفاده از سوخت دیزل خالص (b0) نتایج آزمایش ها نشان داد که افزودن بیودیزل به سوخت دیزل تا درصد حجمی 15 درصد (b15) باعث افزایش دمای گازهای خروجی از اگزوز موتور تحت آزمایش می شود. همچنین در این تحقیق، به جز در موارد خاص، افزودن بیودیزل تا درصد حجمی 20 درصد به سوخت دیزل مرسوم باعث افزایش بیشینه فشار درون سیلندر شده و توان تولیدی توسط موتور نیز در این حالت در مقایسه با زمان استفاده از سوخت دیزل خالص افزایش یافت. به جز در سرعت دورانی 2800 دور بر دقیقه برای موتور تحت آزمایش که میزان گشتاور تولیدی در حین استفاده از مخلوط سوختیb5 کمتر از سایر مخلوط های می باشد، در بقیه ی دورهای موتور اندازه گیری شده، میزان گشتاور تولیدی توسط موتور در حین استفاده از سوخت دیزل خالص از میزان گشتاور تولیدی در حین استفاده از سایر مخلوط ها کمتر می باشد. بنابراین در این تحقیق افزودن بیودیزل به مخلوط سوختی باعث افزایش در میزان گشتاور تولیدی توسط موتور تحت آزمایش شده است. بیشترین میزان توان و گشتاور تولیدی توسط موتور به ترتیب در زمان استفاده از مخلوط های سوختی (b15) و (b10) و در دورهای موتور 2800 و 2000 دور بر دقیقه به میزان 58/51 کیلو وات و 215 نیوتن بر متر مشاهده شد.

با توجه به این که ایران یکی از تولید کنندگان اصلی پیاز می باشد، مطالعه و آگاهی از خواص فیزیکی و مکانیکی این محصول برای طراحی و ساخت ماشین های مربوط به کاشت، برداشت و فرآوری آن ضروری است. در این تحقیق برخی از خصوصیات فیزیکی و مکانیکی 3 نوع پیاز متداول در منطقه اصفهان (قرمز، سفید و زرد) مورد بررسی قرار گرفت. خواص فیزیکی اندازه گیری شده شامل ویژگی های ابعادی، وزن، چگالی و ضریب اصطکاک استاتیکی و خواص مکانیکی شامل میزان نیروی لازم برای نفوذ به داخل نمونه ها با سه پروب متفاوت (سختی، سفتی، برش) بود. خواص ذکر شده قبل از انبارداری و بعداز انبارداری اندازه گیری و مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت. روش ما فوق صوت یکی از بهترین روش های غیرمخرب در بررسی تغییرات ایجاد شده و تشخیص تفاوت بین نوع های مختلف در محصولات کشاورزی است. در این تحقیق از دو مبدل فراصوت با فرکانس مرکزی 25 و 40 کیلوهرتز، برای تشخیص نوع محصول و همچنین رابطه بین خواص فیزیکی و پارامتر ضریب میرایی امواج استفاده شد. برای بررسی تأثیر نوع بافت و خرابی های داخلی پیاز از ضریب میرایی موج بین پیاز سالم و ناسالم استفاده گردید. معادلات رگرسیونی مختلف بین ضریب میرائی و خواص فیزیکی مورد نظر بررسی و مناسب ترین روابط با توجه به بیشترین مقدار ضریب تبیین (r2) و کمترین مقدار خطای استاندارد رگرسیون (rse) تعیین شدند. نتایج این تحقیق نشان داد که می توان با استفاده از موج فراصوتی نمونه های مختلف پیاز را از یکدیگر تشخیص داد، همچنین ابعاد و اندازه میوه بر ضریب میرائی موج فراصوت تأثیر معنی داری می گذارد و رابطه معنی دار در سطح 01/0 بین ضریب میرایی و وزن، حجم، مساحت، قطر و ضریب کرویت وجود دارد. نتایج حاصل از آزمایش تعیین ضریب اصطکاک غلتشی قبل و بعد از انبارداری نشان داد که در هر سه نوع پیاز ضریب اصطکاک غلتشی به ترتیب روی صفحات برزنت، چوب و شیشه روند کاهشی داشت. تست های انجام شده با دستگاه اینسترون با سه پروب مختلف بر روی نمونه ها بعد از انبار نشان می دهد، که همه نیروی های لازم برای تعیین سفتی و برش و سختی محصول کاهش یافته است. در مجموع می توان نتیجه گرفت که نوع پیاز اثر معنی داری در سطح 5 % بر خواص فیزیکی و مکانیکی دارد، همچنین انبار به مدت دو ماه هم بر برخی از این خواص موثر می باشد.

خاکورزی یکی از ارکان اصلی و ضروری کشاورزی پایدار است که بسته به نوع آن می تواند تاثیر مثبت یا منفی بر ویژگی های مختلف خاک داشته باشد. از این رو، در پژوهش حاضر اثر خاکورزی کوتاه مدت (1390-1384) شامل خاکورزی رایج توسط گاوآهن های برگرداندار و بشقابی، و نیز خاکورزی حفاظتی توسط گاوآهن های قلمی و دوار طی سه سال نمونه برداری (1388، 1389و 1390) بر برخی شاخص های فیزیکی، شیمیایی و میکروبیولوژیکی کیفیت خاک و نیز توزیع کربن و نیتروژن کل خاک در خاکدانه ها ریز و درشت در عمق 20-0 سانتی متر یک خاک آهکی واقع در شهرکرد مورد بررسی قرار گرفت. این تحقیق به صورت آزمایش مرکب (تکرار چهار شیوه خاکورزی طی سه سال نمونه برداری) در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا گردید. نتایج نشان داد نوع مدیریت خاکورزی (رایج و حفاظتی) بر ویژگی های شیمیایی اندازه گیری شده از قبیل کربن و نیتروژن کل خاک، ماده آلی ذره ای، فسفر و پتاسیم قابل جذب و ph خاک اثر معنی دار نداشت (05/0p>)، در حالی که اثر سال نمونه برداری بر تمام ویژگی های ذکر شده معنی دار بود (05/0>p). نتایج تجزیه و تحلیل ویژگی های فیزیکی خاک حاکی از افزایش شاخص های پایداری خاکدانه مانند میانگین وزنی قطر خاکدانه ها (6/1-1 درصد)، درصد خاکدانه های درشت (95/3-2/2 درصد) و نسبت خاکدانه سازی (55/7-06/4 درصد) بر اثر خاکورزی حفاظتی بود. جرم مخصوص ظاهری خاک در خاکورزی رایج نسبت به خاکورزی حفاظتی افزایش معنی دار (26/5-58/2 درصد) نشان داد. به استثناء جز جرم مخصوص ظاهری، سایر شاخص های فیزیکی خاک طی سه سال نمونه برداری بدلیل برگشت بقایای گیاهی و کود سبز به خاک همواره افزایش قابل توجهی نشان دادند. نتایج تجزیه و تحلیل ویژگی های میکروبیولوژیکی خاک نیز حاکی بود که خاکورزی حفاظتی موجب افزایش کربن (8/46-8/17 درصد) و نیتروژن (9/16-25/2 درصد) توده زنده میکروبی، نسبت کربن توده زنده میکروبی به کربن کل خاک (6/53-4/17 درصد)، نسبت کربن به نیتروژن توده زنده میکروبی (6/22-12 درصد)، تنفس ناشی از سوبسترا (1/51-2/24 درصد) و نیز فعالیت آنزیم های اوره آز (118-2/81 درصد)، آلکالین فسفاتاز (4/53-3/30 درصد) و کاتالاز (8/56-3/17 درصد) گردید. از طرفی خاکورزی حفاظتی کاهش معنی دار معدنی شدن کربن (5/28-5/10 درصد) و نیتروژن (20-8/13 درصد) و نیز کسر متابولیکی (5/47-3/26 درصد) را به همراه داشت. تمام ویژگی های میکروبیولوژیکی به دلیل برگشت بقایای گیاهی به خاک وکشت گیاهان لگوم طی سال های نمونه برداری افزایش معنی دار و محسوس نشان دادند. نتایج حاصل از توزیع کربن و نیتروژن کل خاک در خاکدانه ها نیز حاکی از افزایش کربن (5/10-10 درصد) و نیتروژن (9/14-2/13 درصد) خاکدانه های درشت (2-25/0 میلی متر) بر اثر استفاده از شیوه خاکورزی حفاظتی بود. به طور خلاصه، خاکورزی حفاظتی علی رغم عدم افزایش میزان ماده آلی کل خاک (کربن و نیتروژن)، همه ی شاخص های مرتبط با خاکدانه سازی و پایداری خاکدانه ها، توزیع کربن و نیتروژن کل در خاکدانه ها و نیز اغلب ویژگی های میکروبیولوژیکی خاک به جز معدنی شدن کربن و نیتروژن را افزایش داده است. بدین ترتیب، پاسخ ویژگی های میکروبی خاک به نوع خاکورزی کوتاه مدت سریع تر و حتی حساس تر از ماده آلی خاک است. بنابراین می توان نتیجه گرفت که کاهش شدت خاکورزی و عدم استفاده از ادوات سنگین خاکورزی مانند گاوآهن های برگرداندار و بشقابی به همراه کشت گیاهان لگوم، به ویژه در خاک های مناطق خشک و نیمه خشک با ماده آلی اندک، به دلیل افزایش پایداری ساختمان خاک و حفظ خاکدانه-های درشت که از ریز مکان های مهم زندگی ریزجانداران خاک محسوب می گردند، می تواند به بهبود و ارتقاء کیفیت بیولوژیکی خاک و نیز افزایش ترسیب کربن در خاکدانه های ماکرو کمک نماید.