تحقیق حاضر به منظور بررسی و مقایسه شیوع انواع مسائل و مشکلات خوردن در کودکان عقب مانده ذهنی تربیت پذیر و آموزش پذیر شهر خرم آباد انجام شده است. نوع تحقیق، کاربردی و روش انجام آن زمینه ای است. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه دانش آموزان دختر و پسر عقب مانده ذهنی تربیت پذیر و آموزش پذیر با دامنه سنی 7 تا 11 سال است که در مراکز بهزیستی و مدارس کم توان ذهنی شهر خرم آباد در سال تحصیلی 89-1388 مشغول به تحصیل هستند و تعداد آنها 600 نفر می باشد. نمونه این پژوهش شامل 310 نفر است که به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده پرسشنامه محقق ساخته با عنوان پرسشنامه تشخیصی مشکلات خوردن است که در اختیار والدین کودکان مشکوک به مشکلات خوردن قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها از فراوانی، درصد، مقایسه فراوانی و آزمون کای دو (2?) استفاده شده است. نتایج نشان دادند که میزان شیوع هرزه خواری، نشخوار، انتخابی خوردن و هراس از غذا در کودکان تربیت پذیر بیشتر از کودکان آموزش پذیر است؛ در میان کودکان تربیت پذیر بیشترین مشکل مربوط به انتخابی خوردن با 93/1 (6 نفر) و کمترین آن مربوط به بی اشتهایی عصبی و پرخوری عصبی بود. در میان کودکان آموزش پذیر بیشترین مشکل مربوط به پرخوری افراطی با 29/1 (4 نفر) و کمترین آن مریوط به نشخوار، بی اشتهایی عصبی و پرخوری عصبی بود. از آن جا که یافته های پژوهش حاکی از وجود مشکلات خوردن در کودکان عقب مانده ذهنی می باشد پیشنهاد می شود از طریق برگزاری آموزش های ضمن خدمت، سطح آگاهی و دانش مربیان، مادران و مراقبان کودکان عقب مانده ذهنی از مقوله مشکلات خوردن افزایش یابد و روش های صحیح با کودکان دارای مشکل خوردن آموزش داده شود.

زمینه: هر گونه اشکال و نقص بدنی در افراد موجب برداشت و تصویر منفی آنان از خویشتن می گردد و بر کارایی و عملکرد آنان اثرات منفی می گذارد. تحقیقات نشان می دهد که معلولیت بدنی، تاثیر فراوانی بر احترام شخصی، استقلال فردی و روابط اجتماعی می گذارد. یکی از این معلولیت ها، آسیب بینایی است که تاثیرات مختلفی را بر جنبه های مختلف زندگی افراد بر جای می گذارد.هدف: هدف از انجام این تحقیق، بررسی و مقایسه شیوع ترس و وابستگی به دیگران در دانش آموزان پسر نابینا و بینای مقطع دبیرستان شهر تهران در سال تحصیلی89-88 می باشد.روش پژوهش: تحقیق حاضر از نوع علی-مقایسه ای و روش انجام آن زمینه یابی است. یافته ها: در مجموع 50 نفر در مطالعه شرکت کردند (25 نفر نابینا و 20 نفر بینا). یافته های پژوهش که با استفاده از آزمونt مستقل به دست آمد نشان داد که افراد نابینا در حیطه ترس، تفاوت معناداری با افراد بینا دارند به عبارت دیگر شیوع ترس در دانش آموزان نابینا بیشتر از دانش آموزان بینا است اما در سایر حیطه ها (وابستگی عاطفی به دیگران، فقدان اعتماد در جامعه، خودمختاری و وابستگی به دیگران)، تفاوت محسوسی با افراد بینا مشاهده نشد.نتیجه گیری: به طور کلی نتایج پژوهش نشان دادند که حس بینایی تاثیر بسیار مهمی را در کسب امنیت آدمی ایفا می کند و عدم برخورداری از این حس، می تواند باعث ایجاد ترس در آدمی گردد.

پژوهش روش ازمایشی را به کار برده است.جامعه شامل همه دانش آموزان دختر طلاق 12تا14 ساله شهر جیرفت در مقطع راهنمایی بود که در سال تحصیلی 89-88 با پدر زندگی می کردند و تعداد آنها برابربا 60 نفر بود .برای نمونه گیری از روش تصادفی ساده استفاده شد به صورتی که 15نفر در گروه آزمایش قرار گرفتند و 15 نفر در گروه کنترل سپس آزمون رشد اجتماعی الیس وایتزمن اجرا گردید و بع آموزش خودکنترلی در طی 10جلسه یک ساعته ب گروه آزمایش داده شد و در آخر آزمون رشد اجتماعی (پس آزمون)گرفته شد و یافته ها فرضیه پزوهش را تایید کرد.

افسردگی تحت تاثیر عوامل مختلف زیست شناختی و روانشناختی به وجود می آید. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی استفاده از دستگاه tdcs در کاهش علائم افسردگی و شناختی افراد بزرگسال مراجعه کننده به کلینیک نشاط واقع در همدان انجام شده است. نوع پژوهش طرح نیمه تجربی با روش پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل است. 20 بیمار (زن ومرد) به شیوه در دسترس به روش تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. در این پژوهش از پرسشنامه افسردگی بک (21 سوال) و مجموعه آزمون های عصب روانشناختی کمبریج (cantab) بعنوان ابزار سنجش استفاده شد و به منظور تجزیه تحلیل داده ها از آزمون کوواریانس استفاده شد. یافته ها شامل: 1- استفاده از دستگاه tdcs در کاهش علائم افسردگی افراد بزرگسال موثر است. 2- استفاده از دستگاه tdcs در عملکرد شناختی افراد مبتلا به اختلال افسردگی موثر است. 3- استفاده از دستگاه tdcs در بعد بازداری پاسخ افراد مبتلا به اختلال افسردگی موثر است. 4- استفاده از دستگاه tdcs در بعد تکانشگری و تصمیم گیری افراد مبتلا به اختلال افسردگی موثر است. نتیجه می گیریم استفاده از دستگاه tdcs در کنار دارو درمانی و درمان های روانشناختی دیگر می تواند باعث ارتقائ سلامت روانی بیماران مبتلا به اختلال افسردگی شود.