ژولین گرین، گواهی دهنده اضطرابات حیاتی معاصر، اثری را ارائه می دهد که در آن سیه روزی و بدبختی بشر به تصویر کشیده شده است. بشری که هرگز به زندگی خاکی خو نمی گیرد و نمی تواند خود را با آن وفق دهد، بشری که طعمه حیات، سرنوشت، تنهایی و ناتوانی در برقراری ارتباطات انسانی ست. شخصیتهای رمانهای گرین در این دنیا بیگانه اند و این بیگانگی نوعی اضطراب و دغدغه در آنها بوجود می آورد. ولی آنها بر خلاف شخصیتهای رمانهای سارتر، دچار نگرانی های معنوی بوده و همواره با مسائل ماوراء طبیعی دست و پنجه نرم می کنند. در این تحقیق رفتار شخصیتها در برابر تقدیر و بدبختی شان را مورد مطالعه قرارخواهیم داد. همچنین راههای گریز که آنها برای فرار از دنیا بر می گزینند را بررسی خواهیم کرد و بدین ترتیب علت رفتار آنها را مورد تجزیه وتحلیل قرار می دهیم. بر خلاف سارتر، در صفحات تاریک رمانهای گرین همواره امید به جهان برتر به چشم می خورد که او را بیش از پیش به اگزیستانسیا لیسم مذهبی نزدیک می سازد.

این پایان نامه درباره رمان بزرگ ژرژ سان، « کنسوئلو» است که در سال 1842 نوشته شده است. قهرمان آن یک زن ونیزی خواننده اپرا است که از جنوب به شمال اروپا سفر می کند. این رمان دربرگیرنده خصوصیات قهرمان اصلی داستان است، یک هنرمند جوان و آواره، که نمونه کاملی برای خالق آن محسوب می شود. در ابتدای این نوشتار ما نگاهی تاریخی داریم به شرایط زنان قرن نوزدهم، بالاخص ژرژ سان، نویسنده ای که از طریق قلمش امرار معاش می کرد. پس از بررسیی کوتاه درباره نحوه شکل گیری رمان، درباره «پولین ویاردو» که الهام بخش حقیقی این داستان است، صحبت می کنیم. سپس، نظری اجمالی به زندگی، آوارگی و اندیشه های شخصیت اصلی داستان در بطن جامعه ای مردسالار، ما را به نتیجه تحقیق رهنمون می شود، و این رمان را اثری غنی از مباحث مرتبط با تحقیق رهنمون می شود.

شازده کوچولو که در ظاهر داستانی است کودکانه, با تصاویری کارتونی دربرابر عقل سرخ عرفانی که نثر آن بسیار قدیمی وفهم آن نیازمند تأمل است, قرار می گیرد واین جسارت را دارد که خود را با آن مقایسه کند. جملات پند آموز درهر دو اثر به وفور به چشم می خورد. سیر انفسی و سفر به درون که در عقل سرخ به روشنی دیده می شود درشازده کوچولو درقالب یک سفر میان سیاره ای خود را نشان می دهد. این مسافر کوچولو راهی سیارات دیگر می شود تا دوستی بیابد اما درحقیقت به همسفر خود که انسانی زمینی است درس های اخلاقی وحکیمانه می دهد واو را در زمانی که مطمئن می شود که دیگر نیاز به کمک ها وراهنمائی های او نیست, ترک می کند. این مقایسه درعین ناباوری, دراین رساله انجام شده وهمین غیرممکن بودن این کار به جذابیت آن افزوده است.

مفهوم پوچی که اولین بار در لغت نامه های قرن شانزدهم مطرح شد، بیانگر نوعی نقص در روح انسان و عیبی در خرد آدمی است.پوچی نوعی بیماری است که عقل و فهم آدمی باید خود را از آن محافظت کند اما هیچ مدرکی وجود ندارد که آن را غیر قابل درمان بداند. این مفهوم اغلب برای توصیف نوع خاصی از ادبیات مورد استفاده قرار میگیرد.نویسندگانی نظیر سارتر، کامو، بکت، یونسکو و سلین کوشیده اند تا تصویر دقیقی از این مفهوم را در زندگی ارائه دهند.از میان رمان های شناخته شده ای که به بررسی این مفهوم میپردازد میتوان "سفر به انتهای شب" را نام برد. تحقیق حاضر میکوشد ردپای این مفهوم را در شاهکار تمام عیار ادبیات قرن بیستم فرانسه یعنی "سفر به انتهاب شب" اثر لوئی فردینان سلین بیابد و به توصیف روشن و دقیق مفهوم پوچی در آن بپردازد.

ژان ماری گوستو لوکلزیو در سال 1963 با نشر اولیین کتابش صورت جلسه شناخته شد و بلافاصله با ان نایل به دریافت جایزه امد.

خوشبختی یکی از مفاهیمی ست که همواره ذهن بشر را به خود مشغول داشته است. بسیاری از نویسندگان وجود خوشبختی را انکار کرده اند. ولتر یکی از نویسندگانی ست که به انکار خوشبختی در آثار خود به ویژه درمیکرومگاس پرداخته است. این تحقیق بر آن است تا با بررسی انکار خوشبختی در میکرومگاس، سیر تحول فکری نویسنده را درباره ی مساله ی خوشبختی نشان دهد.بدین منظوردر ابتدا سه داستان شناخته شده ی ولتر: زدیگ، کاندید و انژنو بررسی شده اند. در ادامه به مطالعه ی میکرومگاس به عنوان تصدیقی بر انکار خوشبختی پرداخته شده است

تنهایی تصویری مرموز از ذات مبهم و پیچیده بشری، تکاپویی معما گونه در دنیای فرد منزوی و انعکاس توجیهی در تفسیر روحیات او است. حال با توجه به این معمای پیچیده، سعی بر آن شده است که ابعاد مختلف تنهایی قهرمانان دو اثربیگانه و تهوع را بررسی نموده تا ازاین طریق علت انزوای آنان را نیز دریابیم. رسالتی که دو نویسنده ی بزرگ قرن بیست یعنی آلبرکامو و ژان پل سارتر از خلال آثارشان عهده دار شده اند، چیزی جز انعکاس زوایای پوچی و سرگردانی قهرمانان نیست. صورت های مختلف در ارتباط با این زندگی پوچ، اعم از تشویش و نارضایتی، رنج و نا امیدی و هر آنچه که شخصیت ها را به سمت و سوی اجتماع گریزی سوق می دهد، آنان را در زندان وجودیشان نیز چنان حبس کرده که تنهایی را تا اعماق وجود حس می کنند .

قابلیت منحصر به فرد بوریس ویان نه به خاطر گنجاندن مسائل و مشکلات جوامع انسانی در آثارش، بلکه به خاطر عملکرد ظریف و هوشمندانه او در نحوه مطرح نمودن آنهاست. به همین لحاظ با وجود اینکه او خود، وابستگی به هیچ مکتب و آیینی را قبول نداشت، منتقدین او را از پیشکسوتان « سبک نو » در نگارش رمان می دانند. بوریس ویان خالق آثاری است که در آنها بیش از حد تصور و به شکلی صریح از دادن پند و نصیحت خودداری نموده است. توجیه مطلب را باید در این دانست که او از نوشتن با هر هدفی به خصوص سیاسی بیزار بوده و اصولاً پایبندی به هر گونه ایدئولوژی را رد می کرده است. به طور کلی می توان مخالفت او را با مضامینی همچون خطابه، موعظه، جنگ، کار بی انگیزه و از روی اجبار، بی عدالتی، تزویر و ریا، سلب اعتماد، جانب گیری افکاری، رد ایده های دیگران و نیز بسیاری از عیوب و مفاسد اجتماعی از خلال رمانهایش احساس نمود. لذا همانطور که اشاره شد، آنچه ویان را از دیگران متمایز می سازد یافتن روشهایی است کاملاً بدیع، با هدف حمله به موضوعاتی تکراری که اغلب نویسندگان توانا در اعصار مختلف به آنها پرداخته و خواهند پرداخت.

افسانه ها و اسطوره های کهن همواره نقش بسزایی در پیدایش فرهنگ و تمدن ملت ها گذارده اند و ادبیات نیز که برخاسته از فرهنگ و تمدن است، همواره به این افسانه ها و اسطوره ها که به نوعی تنها ادبیات شفاهی به جا مانده از روزگار کهن هستند، رجوع می کند.در طول تاریخ ادبی هر سرزمینی می توان آثار بسیاری یافت که از این اساطیر باستانی تاثیر گرفته اند و ادیبان بسیاری برای غنا بخشیدن به آثار خود از این داستان های کهن بهره جسته اند. ادبیات غرب نیز از این اصل مستثنی نبوده و نویسندگان بسیاری از اساطیر یونان باستان استفاده کرده اند. قرن بیستم که صحنه ی کشاکش های بزرگی در جنگ جهانی اول و دوم بوده است، شاهد اقتباس های بسیاری از اسطوره های یونان و روم است. ژان ژیرودو نمایشنامه نویسی است که با بکارگیری و احیای دوباره ی اساطیر کهن فضای سیاسی اجتماعی جامعه ی خویش را به تصویر میکشد. وی در دو اثر جنگ تروا اتفاق نخواهد افتاد و الکتر با استفاده از داستان های کهنی که برای تمام فرانسویان آشناست سعی در معطوف کردن ذهن مخاطب به سوی آنچه در فرانسه و اروپا رخ می دهد، دارد

فرانسوا مورباک یکی از پیشگامان رمان نویسی در ادبیات فرانسته محسوب می شود. از جمله آثاری که بسیار مورد توجه منتقدان و کارشناسان ادبی قرار گرفته است ، همین کتابی است که این پایان نامه در مورد آن به بررسی می پردازد. در واقع در این پژوهش سعی شده است تا از ورای مفاهیم کتاب به نگرشی کلی در مورد شخصیت انسانهایی دست یابیم که همچون قهرمان داستان، دچار نوعی کمبود ناشی از عدم شناخت خویشتن شده اند. از سویی و نیز با توجه به این که هم اکنون، غرب نیاز به امور معنوی را بیش از پیش احساس می کند، توجه به آثاری که در آنها انطباق در جستجوی حقیقت مطلق (خدا) است می تواند مورد توجه قرار گیرد. در این رساله عواملی که منجر به انجام یک جنایت می شود، مورد بررسی قرار می گیرند و شخصیت داستان سعی در پیدا نمودن آرامش است که در نهایت جز در راهیابی به حقیقت مطلق (خدا) میسر نمی گردد.